لایو اینستاگرام و پادکست مجوز میخواهد؟
نکات خواندني
بزرگنمايي:
سیاست و بازاریابی - هفت صبح / ســه ماه پیش بر ســر اعطای انحصــار به صداوسیما برای نظارت بر تولیدات ویدئویی سایتها و اپلیکیشــنها سر و صدای زیادی راه افتاد و حالا انتشار بخشنامهای در همین زمینه با امضای رئیس دستگاه قضا، حدس و گمان های تازه ای درســت کرده اســت.
خیلی ها همان موقع که تکلیف ســایت ها و اپلیکیشن هایی که کار تلویزیون خصوصی را می کردند، روشن شــد و نظارت و اعطای مجوز به آنها رسما از مسئولیت وزارت ارشاد خارج شــد و به دست صداوســیما افتاد، به ماجرا اعتراض کردند امــا درنهایت نه تنها معترضان کوتاه آمدند بلکه بازیگرهای دانه درشــت این حوزه مثل نمــاوا و فیلیمو هم شمشیرشان را زمین انداختند و قبول کردند که تحت نظر صداوســیما فعالیت کنند. کم کم گرد و خاک ماجرا درحال خوابیدن بود که دیروز بخشنامه رئیس قوه قضائیه منتشر شد و می توانید آن را اینجا مطالعه کنید.
دیدن بخشنامه جدید برای خیلی از کاربران شبکه های مجازی کافی بود تا سر و کله انواع حدس و گمان ها درباره منظور این بخشنامه پیدا شود، مخصوصا کلمه «فراگیر» باعث شد که به دل خیلی از کسانی که در شبکه های
مجازی محتوای صوتــی و تصویری تولید می کنند، دلهره بیفتد. بیشترین سوالی هم که دیده می شد، مربوط به کسانی بود که در اینستاگرام به صورت شخصی برنامه سازی می کنند؛ حتی تولیدکننده های پادکســت هم که هر روز تعدادشــان بیشتر می شود، با دیده ابهام به بخشنامه جدید نگاه می کردند.
وقتی دنبــال معنی اصطــاح «فراگیر» در قوانین بگردیم، میبینم که براساس ماده 2 طرح اداره و نظارت بر سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران که در کمیسیون فرهنگی مجلس تصویب شــده اما هنوز به صحن علنی نیامده، صــوت و تصویر فراگیر این طور تعریف شده اســت: « صوت و تصویر فراگیر عبارت اســت از محتــوای صوتی و تصویری که به صورت گســترده و یک سویه و بدون الزام به شناســایی مخاطب از طریق فرســتنده های امواج رادیویی یا شبکه های کابلی ماهواره ای و اینترنتی توزیع می شود و یا قابلیت توزیع دارد و همچنین محتوای مربوطه زنده بوده و یــا دارای جدول پخش زمانی است . » این طور که از این بند برمی آید تولید برنامــه در قالب لایو اینســتاگرام که زنده هم هست کاملا با مفهوم تولید فراگیر محتوای صوتی و تصویری مطابقت می کند.
کمی پیش هم مرتضی موســویان، معاون وزیر ارشــاد و رئیس مرکز فناوری اطلاعات و رســانه های دیجیتال گفته بود: «در حال حاضر تعریفی که از صــوت و تصویر فراگیر در مرکز ملی فضای مجازی وجود دارد و باید به صحن شورای عالی فضای مجازی بیاید، معتقد است که صوت و تصویر فراگیر، صدا و تصویری است که بدون شناخت مخاطب، او را در بر بگیرد و دارای کنداکتور پخش زنده و دارای یک تعداد مخاطب خاص به بالا باشد. این تعریفی است که کارشناسان مرکز ملی فضای مجازی به آن رسیده اند.»
با وجود این حرف ها به نظر می رسد که برای راحت کردن خیال کســانی که در شــبکه های مجازی مشــغول تولید محتوا هســتند، باید کمی عقبتر برویم و به اصل 44 قانون اساســی و نظریه تفسیری شورای نگهبان در مورد این اصل مراجعه کنیم. شــورای نگهبان همان ســال 79 که بحث تلویزیون های خصوصی به میان آمده بود اصل 44 قانون اساســی را این طور تفسیر کرد: «مطابق نص صریح اصل 44 قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی
ایران، رادیو و تلویزیون دولتی است و تأسیس و راه اندازی شبکه های خصوصی رادیویی و تلویزیونی به هر نحو، مغایر این اصل می باشد. بدین جهت انتشار و پخش برنامه های صوتی و تصویری از طریق سیســتم های فنی قابل
انتشــار فراگیر (همانند ماهواره، فرستنده، فیبر نوری و غیره) برای مردم در قالب امواج رادیویی و کابلی غیر از سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، خلاف اصل مذکور است.»
کارشناســان با اتکا به همین تفسیر می گوینــد، تولیدات شــخصی مــردم در شبکه های اجتماعی نمی تواند زیرمجموعه مفهوم «فراگیــر» قرار بگیرد و بخشــنامه رئیس قوه قضائیه چیزی بیشــتر از همان بحث vodها و تلویزیون های تعاملی نیست و درواقع صرفا ابلاغیه اجرایی همان تفاهمی است که نزدیک به سه ماه پیش انجام شد.
لینک کوتاه:
https://www.siasatvabazaryabi.ir/Fa/News/106705/