بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - تولید مقوله ای است که اگر به دنبال خروج از رکود و رهسپار شدن به سوی رونق هستیم باید به آن توجه کرده و برای تقویت توان آن تلاش کنیم.
بخشی که متاسفانه طی سالهای گذشته علی رغم وعده های فراوان مورد بی مهری قرار گرفت و حتی حقوق حقه اش نادیده گرفته شد.
بر این اساس؛ زمانی که برای اولین بار یارانه سر از سفره اقتصاد ایران درآورد قرار بود تولید سهمی 30 درصدی را از درآمدهای ناشی از آن داشته باشد سهمی که موجب می شد نه تنها این حوزه ستون فقرات خود را در برابر افزایش قیمت ها تحکیم کند بلکه میزان توان خود را برای افزایش راندمان و بهره وری بالا می برد.
اما آنچه که در این بین اتفاق افتاد رانده شدن تولید به بخش حاشیه ای یارانه بود، جایی که نه سهم نقدی نصیب این حوزه شد و نه توان آن تقویت؛ بلکه کاملا عکس این قضیه اتفاق افتاد و واحدهای تولیدی به دلیل ندیدن رنگ یارانه و انجام ندادن اقدام موثری برای کاهش مصرف انرژی مجبور شدند سوخت گران خریداری کرده و با کاهش تولید محصولات خود را با هزینه های سنگین به بازار عرضه کنند.
مسئله ای که در نهایت موجب شد بسیاری از واحدهای کوچک و بزرگ صنعتی و تولیدی رو به تعطیلی رفته و رکود دامنگیر این حوزه شود.
بر اساس این گزارش؛ روی کارآمدن دولت یازدهم همراه بود با وعده پرداخت سهم یارانه ای تولید و کمک به روی پا ایستادن این بخش.
در این میان از لحاظ پرداخت یارانه، سال 92 برای بخش تولید به همان شکل سابق خود به پایان رسید و این حوزه به یارانه سلامی نداد، اما آغاز سال 93 همزمان بود با وعده جدی دولت برای پرداخت سهم تولید، سهمی که به گفته دولتمردان قابل تأمل بود.
در دو سه ماه ابتدایی سال محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت در اظهارنظری سهم تولید و صنعت را از کیسه یارانه «ناچیز» خواند، سهم ناچیزی که در نهایت به «5727 میلیارد تومان به صورت پرداخت مابه‌التفاوت سود تعیین شده بانک مرکزی با نرخ ترجیحی» رسید که از این میزان 1200 میلیارد تومان برای بخش صنعت در نظر گرفته شده بود.
سهمی که قرار بود تحت عنوان چتر حمایتی، این حوزه حساس اقتصادی را از سیاه چاله "کمبود نقدینگی" دور کرده و به لبالب رونق نزدیک کند.
اما علی رغم تصویب پرداخت این مبلغ، طبق آنچه که از واحدهای تولیدی به گوش می رسد این بخش هنوز یارانه را لمس نکرده و از منافع آن بهره ای نبرده که همین امر موجب بروز گلایه هایی در بین تولیدکنندگان شده است.
تولیدکنندگانی که طی این 4 سال، همواره تنها صدای حمایت را شنیده و در دنیای واقعی با آن مواجه نشده اند از این رو تنها توان ابراز گلایه را دارند.
گلایه ای که همانگونه که بارها گفته شد ناشی از عدم پرداخت یارانه، مشکلات و معوقات بانکی، کمبود سرمایه در گردش، کاهش راندمان بهره وری و عدم رونق بازار می شود و مشخص نیست تا چه زمانی ادامه دارد.
در این بین وزیر صنعت،‌ معدن و تجارت به تازگی در نشستی خبری در خصوص تکلیف یارانه تولید و اینکه آخر سال شد و یارانه به تولید نرسید، گفت: ما هم نرسیدیم. ده‌ها بار دنبال کردیم و کماکان دنبال آن هستیم، مسئولان سازمان مدیریت و برنامه ریزی قول داده‌اند که این مبالغ را تخصیص دهند، ایشان قول داده‌اند و شما هم کمک کنید امیدوارم زودتر این مبلغ را تخصیص دهند.
نعمت‌زاده همچنین از میزان پرداخت یارانه تولید تا پایان سال اظهار بی اطلاعی کرد.
بر اساس این گزارش؛ در واقع خروج تولید از رکود و رسیدن به اهدافی که در برنامه های اقتصادی مختلف کشور به آن اشاره شده است تبدیل به رویایی شده که زمان بدل شدن آن به واقعیت روشن نیست و نمی توان فعلا فاصله رکود را از این حوزه دور دانست.
بر اساس این گزارش؛ البته پرداخت کامل سهم یارانه ای تولید به تنهایی برای کمک به این بخش کافی نیست بلکه طبق گفته کارشناسان " اگر یارانه به طور کامل نیز به بخش تولید پرداخت شود باید برنامه اصولی جهت انجام تکالیف این حوزه که همان ارتقای بهره وری و کیفیت است در نظر گرفته شود تا دگربار شاهد بروز این چنینی رکود در این بخش نباشیم".