سیاست و بازاریابی - شرکت آهن و فولاد پوهانگ (پوسکو) که در شهر پوهانگ کره جنوبی واقع شده، دومین تولید کننده بزرگ فولاد در جهان از لحاظ حجم بازار و سودآورترین فولادساز آسیا است.
این شرکت اکنون دو کارخانه بزرگ فولاد در کره حنوبی داشته که یکی در پوهانگ و دیگری در گوانگ یانگ قرار دارد. همچنین یک شرکت سرمایه‌گذاری مشترک با شرکت فولاد آمریکا (US Steel) ایجاد کرده که در شهر پیتسبورگ کالیفرنیا واقع شده است.
پوسکو با توجه به صنایع عظیم خودروسازی و کشتی‌سازی کره‌جنوبی که وابستگی زیادی به فولاد این شرکت دارند، به بستر توسعه صنعتی این کشور در طی 40 سال گذشته تبدیل شده است.
در دهه 1960 «پارک چونگ هی» رییس‌جمهور وقت کره جنوبی به این نتیجه رسید که خودکفایی در فولاد و ساخت کارخانه‌های یکپارچه تولید فولاد در رشد و توسعه اقتصادی بسیار موثر است. ( در همین ارتباط مطالعه مطلب « شیوه های توسعه اقتصادی کره جنوبی » نیز به شما توصیه می شود )
به‌رغم نداشتن هیچگونه کارخانه مدرن، دولت این کشور با همکاری شرکت تنگستن کره‌جنوبی، شروع به سرمایه‌گذاری عظیمی‌برای گسترش صنایع فولاد خود کرد. هزینه احداث فاز اول این کارخانه طبق توافقنامه سوم کره و ژاپن، از سوی ژاپنی‌ها تامین شد. این مبلغ حدود 124 میلیون دلار بود و شرکت نیپون استیل ژاپن نیز به آموزش مسائل فنی مربوطه می‌پرداخت.
این کارخانه در سال 1968 با 39 کارمند شروع به کار کرد و چهار سال بعد به بهره‌برداری رسید. محصول آنها در سال اول فقط شامل ورق‌های فولادی بود که قرار بود به بازار داخلی کره فرستاده شود.
پوسکو به‌رغم رکود اقتصادی کره، در سال 1980 بیش از 6 میلیون تن فولاد خام تولید کرد که 13درصد بیشتر از سال قبل خود بود. این شرکت به سرعت گسترش یافت و در اواخر دهه 1980 به پنجمین کارخانه فولاد در جهان تبدیل شد.
تغییر سیستم مدیریتی و ساختار سازمانی این شرکت در سال 1993 سرعت یافت و باعث تنوع و غیرمتمرکزسازی پوسکو شد. در سال بعد دو زیرمجموعه پوستیل (Posteel) و پوسترید (Postrade) برای فروش داخلی و خارجی کمپانی تاسیس شدند. برج‌های اداری این دو شرکت، هر دو در خیابان تهران در شهر سئول احداث شد و تا سال 2003 تکمیل گردید.
پوسکو در ماه ژوئن 2005 اعلام کرد به علت تقاضای زیاد داخلی، ورق ضدزنگ گرید 304 را به چین نخواهد فروخت. دلیل اصلی این توقف، نداشتن محصول کافی برای صادرات بود و همچنین پوسکو باید عرضه به کارخانه‌های نورد سرد خود که در چین واقع شده بود را در اولویت قرار می‌داد.
پوسکو تعمیر کارخانه پوهانگ خود را در ماه مه آن سال به اتمام رسانید، ولی محدودیت عرضه هنوز ادامه داشت. به همین دلیل، مسوولان

شرکت تصمیم گرفتند یک واحد نورد گرم با ظرفیت 600 هزار تن در سال را در کارخانه خود در نزدیکی شانگهای احداث کنند.
همچنین در سال‌های اخیر، شرکت پوسکو از یک تغییر ظرفیت تجاری برای روش کورکس (Corex) استفاده کرد که این امر امکان استفاده از سنگ‌های معدنی ریزتر را فراهم آورد.
گاز کورکس گاز تولید شده ناشی از تبخیر زغال‌سنگ است که به عنوان جایگزین گاز طبیعی در فرآیندهای احیای مستقیم به کار برده می‌شود و یک مزیت مشخص برای کشورهایی است که دارای منابع محدود گاز طبیعی بوده، اما از ذخایر مناسب ذغال سنگ بهره می‌برند.
روش جدید فینکس (Finex) نامیده شد که در آن کانی های ریزتر از میان یک جریان از سیال بستر رآکتور عبور کرده و گاز احیای تولیده شده در یک محفظه گازی ذوب نیز در جهت مخالف این جریان از داخل رآکتور عبور داده می‌شد. مزیت این روش این بود که نیازی به گندله‌سازی کانی‌های ریز نبود که این به افزایش بهره‌وری پوسکو بسیار کمک کرد.
یکی دیگر از روش‌های زیربنایی جایگزین کورکس در این زمینه که توسط پوسکو ابداع شده و جایگزین محفظه‌های احیای قائم کورکس شد، با نام Finmet شناخته می‌شود و دارای یک آبشیب متشکل از 3 یا 4 رآکتور بستر سیال است که قادرند پودر سنگ‌آهن را برای فرآیند تغییر دهند. پوسکو برای اجرای این روش یک واحد تجاری با ظرفیت5/1 میلیون تن در سال در آوریل سال 2007 احداث کرد.
این شرکت که شعار آن «منابع محدودند، ولی خلاقیت نامحدود است.» می‌باشد، با داشتن بیش از 30 هزار کارمند، در سال گذشته میلادی درآمدی بالغ بر 37 تریلیارد وون کره‌جنوبی داشته که معادل 33 میلیارد دلار است.

دانلود این مطلب از کتابخانه پایگاه اطلاع رسانی صنعت
منبع : روزنامه دنیای اقتصاد مورخ 15 آبان 1389 (ترجمه کوشان غلامی)