بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - یکی از گروه هایی که در زمان کرونا مورد توجه بیشتری قرار گرفتند، افراد دارای شرایط خاص بودند، از جمله این افراد کودکان و بویژه کودکان کار، خیابان، زباله گرد و گروه های مشابه هستند.

گرچه موضوع کودکان کار محدود به دوران کرونا نمی شود ولی در دوران کرونا به ویژه در شروع کار حساسیت نسبت به این گروه ها بیشتر بود و از آنجا که توجه کمتری به آنها شده بود، افکار عمومی، رسانه ها و سازمان های غیر دولتی در این زمینه حساسیت زیادی داشتند. یکی از کارهایی که انجام شد، اقدامی بود که شهرداری تهران مصادف با روز جهانی کودکان کار انجام داد و به شهرداران مناطق درباره عدم به کارگیری کودکان کار ابلاغیه صادر کرد.
اما در تحلیل موضوع کودکان زباله گرد در ایام کرونا باید دو بخش را مدنظر قرار داد. در ابتدای ورود ویروس کرونا به کشور، آنقدر همه مردم سردرگم شده بودند که کمتر کسی به این گروه از بچه ها توجه می کرد اما به مرور زمان این توجه بیشتر شد و با اولویت فعالیت سازمان های غیر دولتی و شهرداری که انصافا در سازمان خدمات اجتماعی اقدامات موثری انجام داد، به وضعیت این کودکان رسیدگی شد. مرحله بعد نیز ورود سایر دستگاه های مرتبط و مشابه مانند سازمان بهزیستی به موضوع بود.
با این همه، باید این واقعیت را پذیرفت که حال کودکان زباله گرد به لحاظ بهداشت فردی و محیط قبل از کرونا هم خوب نبود و طبیعتا در شرایط کرونا که محور، بهداشت فردی و محیط است این گروه بیشتر در معرض خطر قرار می گیرند. شرایط ایجاب می کند که سازمانهای مرتبط مانند شهرداری و بهزیستی و سازمان هایی که در ساماندهی کودکان خیابانی مسئولیت دارند نگاه ویژه تری به آنها داشته باشند، با این توضیح که امکان انتقال ویروس برای این افراد نیز وجود دارد.
البته شهرداری تهران در هفته های اخیر به صورت مجازی، شورای آسیب های اجتماعی را با موضوع کودکان کار تشکیل داده و مطالعاتی هم در این زمینه انجام شده اما همچنان این توجه باید بیشتر شود چراکه هر چه جلوتر می رویم شرایط به گونه ای پیش می رود که وضعیت کرونا بدتر می شود و این نگرانی را ایجاد می کند که غفلت از این کودکان بیشتر شود.
همچنین رسانه ها نیز در کنار سازمان های غیر دولتی وظیفه دارند که حساسیت را در این موضوع بیشتر کنند. باید بر این نکته نیز تأکید شود که بر خلاف آمارهای گذشته اکنون تنها سالمندان نیستند که در معرض بیماری قرار دارند. حتی اگر آمار مبتلایان در بین کودکان نیز زیاد نباشد به این معنی نیست که نظام پایش درباره وضعیت واقعی آنها وجود نداشته باشد.
شهرداری تهران فارغ از هر گونه نگاه و تنها با نگاه کارشناسی برای تدبیر در این حوزه کم کاری نکرده است اما مسلم است نیازی که وجود دارد به مراتب بیش از آن چیزی است که انجام می شود.