بزرگنمايي:

بازاریابی سیاسی - سازمان های با بالاترین شانس موفقیت و رشد در آینده همگی سازمان های یادگیرنده هستند.
پیتر سنگه در کتاب مهم و مطرح خود با عنوان “اصل پنجم” سازمان های یادگیرنده را اینگونه
تعریف می کند که :
“سازمان‌های یادگیرنده، سازمان‌هایی هستند که مردم در آنها بطور پیوسته ظرفیت‌های خود را
گسترش می‌دهند تا نتایجی را که جدا آرزومند هستند خلق کنند. در چنین سازمان‌هایی،
مدل‌های نوین گسترش‌یابنده‌ی تفکر پرورش مییابند، جایی‌که آرزوی جمعی آزاد می‌شود و
جایی‌ که مردم بطور پیوسته یادمی‌گیرند تا کلیت باهم بودن را ببینند.”
وی درک و برداشت ما از سازمان های یادگیرنده را با مجموعه ای از اصول تنظیم و بیان می کند
که اعتقاد دارد باید با یکدیگر همگرا شوند تا یک سازمان یادگیرنده شکل بگیرد. در این مطلب
سعی می کنم این ابعاد را بطور خلاصه توضیح دهم تا درکی کلی و جامع از چیستی و چگونگی
یک سازمان یادگیرنده بدست آوریم.
ابعاد یک سازمان یادگیرنده
با این وجود تمرکز من در این مطلب پیشنهاد روش هایی است که بر اساس آنها بتوانیم شرایط و
محیط یک سازمان یادگیرنده را در سازمان خود پرورش دهید. این ایده ها برای آغاز به شما مکم
می کنند: تحول واقعی نیازمند زمان، تعهد و منابع لازم برای تغییر و تحول است.
تفکر سیستمی
ساختار زیرین و اجزای ارتباطی هر یک از سیستم های کاری ما، بخش عمده ای از رفتار افرادی
را تشکیل می دهد که در داخل آن سیستم مشغول به کار کردن هستند.
مثلا به هشدار و نصیحت دکتر ادوارد دمینگ در این رابطه فکر کنید. وقتی اتفاقی روی می دهد،
بجای جستجوی مقصر، به این فکر کنید که چه چیز یا عاملی در داخل سیستم موجب شد تا آن
فرد در کار خودش موفق نباشد؟

تسلط شخصی
پیتر سنگه در این رابطه می گوید: “تسلط شخصی اصل روشن کردن و تعمیق مستمر چشم
انداز شخصی، متمرکز ساختن انرژی خودمان، بهبود صبر و تحمل و دیدن واقعیت بطور بی طرفانه است.”
او پیشنهاد می دهد که یادگیری یک سازمان می تواند به بزرگی و وسعت یادگیری هر یک از
اعضای شاغل در آن سازمان باشد.
در نتیجه، تسلط شخصی و علاقه به یادگیری مستمر که بطور عمیق با نظام باورهای هر شخص
بصورت یکپارچه درآمده است، برای مزیت رقابتی سازمانی در آینده از اهمیت بسیار زیادی
برخوردار می باشد.
مدل های ذهنی
اینها در واقع تصاویری است که هر یک از ما در اعماق ذهن خود در رابطه با چگونگی کارکرد دنیا،
کار، خانواده های خودمان و … داریم. مدل های ذهنی چشم انداز ما از چگونگی رخداد رویداد ها
در محل کار، چرایی رخداد آنها و اینکه چه کاری در رابطه با آنها می توانیم بکنیم را تحت تاثیر قرار
می دهند.
ایجاد چشم انداز به مشترک
از طریق یک چشم انداز مشترک، سنگه به یک فرایندی اشاره می کند که در آن چشم انداز
اولیه و اصلی یک سازمان، که احتمالا توسط رهبر آن در ابتدا تعیین شده است، به تصاویر
مشترکی ترجمه می شوند که بر اساس آنها دیگر اعضای سازمان به معنی، مسیر حرکت و
هدایت و دلایلی برای وجود خارجی داشتن دست پیدا می کنند.
یادگیری تیمی
سنگه به این نتیجه می رسد که “تیم ها و نه افراد، بخش اصلی یادگیری در سازمان های مدرن
امروزی هستند.” این گفتگو و ارتباط بین اعضای سازمان ها و تیم هاست که توانایی سازمان
برای رشد و توسعه را افزون می کند.
آغاز شدن با نقش رهبران سازمانی
در حالی که هر شخصی در داخل سازمان باید برای ایجاد یک سازمان یادگیرنده کمک کند، شما
به عنوان متولی باید با رفتار و کمک رهبران سازمانی به این روند کمک کنید. رهبران سازمانی از 4 حیث به توسعه یک سازمان یادگیرنده کمک می کنند.
رهبران چشم انداز اولیه از اینکه چرا سازمانی وجود دارد و به چه سمتی حرکت می کند را ایجاد می کنند. آنها این چشم انداز را به دیگران انتقال می دهند. آنها بطور روشن و واضح باور خود مبنی
بر قطعی شدن موفقیت این چشم انداز از طریق رشد مستمر، یادگیری و توسعه را انتقال می دهند. آنها بر اساس این چشم انداز در سازمان اجماع ایجاد کرده و توسط نظرات و دیدگاه
دیگران تحت تاثیر قرار می گیرند. آنها مایل به استفاده از ایده های دیگران هستند، چرا
که باور دارند ایده های دیگران اطلاعات بیشتری به آنها می دهد. آنها به عنوان مدلی برای اعمال و رفتار مورد نظر خودشان در دیگران می شوند و دیگران
از آنها یاد می گیرند. این رهبران که خواهان دیدن یک سازمان یادگیرنده هستند، خود بطور مرتب یاد می گیرند.
آنها کتاب و مقالات مختلف می خوانند و محتوای آنها را با دیگر اعضای سازمان به اشتراک می
گذارند و در جلسات و کنفرانس های یادگیری و … شرکت می کنند.
آنها محیطی را پرورش می دهند که در آن افراد قدرت تصمیم گیری در رابطه با کار خواهند
داشت. آنها ریسک کردن هوشمندانه را به یک نرم طبیعی تبدیل می کنند. آنها اطمینان
می‌دهند که همه افراد به اطلاعات لازم برای اتخاذ تصمیمات درست دسترسی خواهند داشت.
محیطی را پرورش می دهند که حامی یادگیری و فرهنگ تسلط بر خود است.