بزرگنمايي:

خيلي از مالکان کسب وکارهاي کوچک، طي جست وجوي شان براي شادي، به کارفرماياني کارگشا تبديل مي شوند. براي بسياري از اين کارفرمايان، رييس خود بودن و اثبات اينکه ايده هايشان در عمل جواب مي دهد، يک منبع بزرگ رضايت خاطر و کاميابي است.

گرچن روبين، نويسنده کتاب پرفروش «پروژه شادي» و مقاله نويس نشريه نيويورک تايمز مي نويسد، چيزهاي زيادي درباره اينکه چه چيزي باعث خوشحالي اهالي کسب وکار مي شود، مي داند. او يک سال را به مطالعات علمي معاصر، تقويت حضور ذهن، و درس گفتارهايي درباره فرهنگ عاميانه گذراند و درباره اين موضوع تمرکز کرد که چگونه در زمان کار و زندگي شادتر باشيم.


در مصاحبه ام با گرچن، خيلي از مضمون هايي که او درباره شان صحبت کرد، يک شادي دست يافتني را وعده مي دهند که براي موفقيت هر شرکت حياتي است. مواردي از اين دست:

ــ کارمندان شاد بهره وري بيشتري دارند که اين باعث غيبت کمتر، خستگي کمتر و تنش کاري کمتر مي شود. وقتي کارمندان شاد هستند، حواس شان کمتر پرت مي شود، بيشتر بر کارشان متمرکز هستند و مي خواهند به چالش هاي نو بپردازند.

ـ کارمندان شاد پيشگامان بهتري هستند. آنها انعطاف پذيرتر هستند، بيشتر اهل خطرکردن هستند و راحت تر از بقيه مي توانند بعد از اشتباهات و شکست هاي احتمالي، خود را بازيابي کنند.

ـ کارمندان شاد خلاق تر هستند. آنها بابت وظايف روزانه شان کمتر دچار نگراني و تشويش مي شوند و مي توانند روياي دستاوردهاي نو را در سر بپرورانند.

ـ کارمندان شاد در کارهاي گروهي بهتر عمل مي کنند. آنها بيشتر از بقيه مايل به کمک به ديگران هستند و قادرند حين کار با مشکلات بزرگ تري روبه رو شوند.

خب، پس صاحبان کسب وکارهاي کوچک، چگونه شادي را در کارمندانشان تقويت کنند؟ اکنون، هفت راز گرچن را ذکر مي کنيم:

1) تشخيص دهيد که کارمندان چه هنگام پيشرفت مي کنند. بر نقاط برجسته اي تمرکز کنيد که افراد در زندگي و کار با آن مواجه شده اند يا چالش هايي را در نظر بگيريد که هر يک از اين افراد توانسته اند بر آن غلبه کنند. تضمين کنيد که کارمندان احساس مي کنند همکاري شان با به زبان آوردن عبارت «از شما متشکريم» تلافي مي شود.

2) کاري کنيد کارمندان احساس تعلق کنند. براي شاد بودن در حين کار، مهم است که کارمند احساس کند «يک دوست در کنارش دارد.» اين مساله بسيار مهم و چالش زا است، خصوصا وقتي که شرکت شلوغ و پر کار مي شود، اطمينان خاطر از وجود يک دوست همراه، گذار از شرايط دشوار را تسهيل مي کند. کارمندان نياز دارند احساس کنند همديگر را مي شناسند و بسياري از اوقات، از همين تعلق خاطر، نتايج مثبتي نصيب شان مي شود.

3. در خصوص اين موضوع که کارمندان تان واقعا چه کساني هستند کنجکاو و راغب باشيد. يکي از پرسش هاي کليدي و مهم که هميشه در ارزيابي ها و بررسي هاي کارمندي مطرح مي شود اين است: «آيا اين احساس را داريد که رييس تان به شما توجه دارد، از شما حمايت مي کند و مي کوشد ابزار موفقيت را در اختيارتان بگذارد؟» اين پيگيري و توجه، به شکوفايي کارمنداني منجر مي شود که بسيار بيشتر دلمشغول کارشان مي شوند.

4) فضاي مفرحي ايجاد کنيد. سازمان هايي که فضاي کار و زندگي در آنها با نوعي احساس «خودماني بودن» همراه است، يعني آنجا که کارمندها مي توانند گاهي اوقات با هم شوخي کنند، يا براي هم لطيفه تعريف کنند، داراي فرهنگ قوي تري هستند. وقتي اشکالي پيش مي آيد، آن دسته از آدم ها که شوخ طبع تر هستند، مي توانند طرف خنده دار ماجرا را ببينند و صرفا بر سويه منفي متمرکز نشوند. همين امر، لحظاتي مازاد بر تعلق خاطر مورد بحث در راز شماره دو فراهم مي آورد. فضاي مفرح از دوستي و تعلق خاطر بيرون مي آيد.

5) اجازه دهيد کارمندان تان گاهي از قيد کار رها باشند. بسياري از کارمندان اينطور احساس مي کنند که همواره در حال کار هستند چون «ته جيب شان يک قلک يا يک حفره وجود دارد» که هرگز نمي توانند پرش کنند. اين امر باعث مي شود کارمندان به نحوي هولناک احساس به ستوه آمدن، تنش و فشار کنند. پس کارمندان را متوجه زمان هايي کنيد که کاملا از قيد کار رها هستند؛ با تاکيد بر اين زمان ها دلگرم و تشويق شان کنيد؛ منظور ما آن زمان هايي است که کارمندان مي توانند به خانواده هاي شان بپردازند و اولويت هاي شخصي شان را سر و سامان بدهند.

6. کارمندان را به ورزش و خواب مناسب ترغيب کنيد. ميزان کافي از هر دو اين موارد، نتايج مثبت ارزشمندي براي کارمندان به همراه دارد: تمرکز، دقت، توجه، خلاقيت، انرژي و حال و هواي بهتر. از اين قرار، تاثير آن در طولاني مدت بر ميزان کارآيندي و قابليت توليد شرکت مشخص مي شود. در بازه زماني طولاني، کساني که به طور دائمي، اصطلاحا «شب زنده دار» هستند، به لحاظ توليدي از بقيه عقب مي مانند.

7. از محاسبه دائمي همه امور دست بکشيد. به عنوان مالک يک کسب و کار، از امتياز دادن يا کسر کردن امتياز در هر زمان و در مورد هر اقدام ريز يا درشت دست بکشيد. هميشه در حال فکر کردن و حساب و کتاب نباشيد: مثلا «اگر من اين کار را در خصوص هر کارمند، يا آن اقدام را در مورد آن کارمند انجام دهم، چه بسا آنها کارشان را بهتر انجام بدهند.» آنچه به نظرتان درست و موثق است انجام دهيد و تا حد وسواس، حسابگر نباشيد.