داستان برند TSMC، غول تایوانی صنعت نیمههادی و پردازندهها اخبار بزرگنمايي: سیاست و بازاریابی - شرکت ساختوتولید محصولات نیمههادی تایوان یا TSMC یکی از بزرگترین بازیگران صنعت پردازنده در جهان محسوب میشود که با غولهای فناوری همکاری نزدیکی دارد.شرکت Taiwan Semiconductor Manufacturing Company مشهور به TSMC بزرگترین تولیدکنندهی مستقل محصولات نیمههادی در جهان محسوب میشود که مرکز فعالیت آن در تایوان و پارک علوم و صنعت شهر سینچو قرار دارد. شرکت تایوانی از همان زمان تأسیس تصمیم گرفت تا بهصورت اختصاصی یک مرکز تولیدی تراشه و نیمههادی باشد و امروز نیز بهعنوان پیمانکار تولیدی بسیاری از بزرگان دنیای فناوری شناخته میشود. مقالههای مرتبط: داستان برند: AMD، دومین تولیدکنندهی بزرگ پردازنده در جهان داستان برند اینتل، از قانون مور تا تراشههای کوانتومی TSMC در سالهای پایانی دههی 1980 تأسیس و از همان ابتدا، تولید ریزتراشه برای دیگر فعالان صنعت نیمههادی بهعنوان مأمورت اصلی آن انتخاب شد. در آن زمان تراشهها بهصورت داخلی و در همان مراکز ساخت غولهای صنعت مدارهای یکپارچه همچون اینتل و NEC تولید میشدند. وقتی ظرفیت تولید آن شرکتها از نیازشان بیشتر شد، به تولید تراشه برای دیگر طراحان نیمههادی روی آوردند. تأسیس TSMC و دیگر شرکتهای مشابه، دوران تازهای را برای این صنعت رقم زد که در آن شرکتهای با ظرفیت بالای طراحی تراشه، دیگر نیازی به سرمایهگذاری در بخش تولید ندارند. غول تایوانی صنعت تراشه امروز 56 درصد از سهم جهانی صنعت را در اختیار دارد. آنها با 450 شرکت طراحی تراشه در سرتاسر جهان همکاری میکنند. از شرکا و مشتریان شرکت تایوانی در این صنعت میتوان به کوالکام ، انویدیا ، زیرمجوعهی تولید تراشهی هواوی یعنی هایسیلیکون و مدیاتک اشاره کرد. تاریخچهی تأسیس دولت تایوان در سال 1987 شرکت TSMC را با همکاری شرکت هلندی فیلیپس الکترونیکس تأسیس کرد. هدف اصلی از تأسیس شرکت، نمایش و بهرهبرداری از پیشرفتهای بیشمار تایوانیها در صنعت نیمههادی بود. موریس چانگ بهعنوان اولین مدیر شرکت انتخاب شد. دولت تایوان در سال 1985 از او دعوت کرده بود تا به شرکت بازگردد و به توسعهی صنعت نیمههادی کمک کند. چانگ در چین پرورش یافته و فارغالتحصیل دانشگاههای بزرگ MIT و استنفورد بود. او دکتری مهندسی برق داشت و پیش از بازگشت به تایوان، بهعنوان مدیر شرکت General Instrument Corp فعالیت میکرد. موریس چانگ تأسیس TSMC در سال 1987 نفش تسهیلگری در تکامل صنعت نیمههادی تایوان داشت. آنها ازهمان ابتدا فرایندهای تولیدی جدید و حرفهای را به ساختار خود اضافه کردند که قدرت تایوان را در طراحی تراشه به رخ جهانیان میکشید. اضافه کردن ساختارهای تولیدی جدید به کارخانه در همان چهار سال اول فعالیت با سرعت انجام شد. تا سال 1992 انواع فرایندهای بهروز تولید و آزمایش تراشههای کامپیوتری در TSMC پیادهسازی میشدند و استانداردهای لازم نیز از سازمانهای بزرگی همچون VLSI دریافت شده بود. فرایند تولید بر مبنای ویفر (Wafer) از مهمترین دستاوردهای TSMC در سالهای ابتدایی بود. آنها ابتدا بهعنوان یک تولیدکننده با تجهیزات 6 اینچی و فرایند تولید ویفر دو میکرون فعالیت میکردند، اما در سال 1991 اولین دستاورد تاریخساز را رقم زدند. در آن سال TSMC از محدودیت تولید ویفرهای یک میکرونی عبور کرد. TSMC با همکاری دولت تایوان و شرکت سوئدی فیلیپس تأسیس شد هدف اولیهی TSMC کمک به مراکز طراحی تراشهی تایوان بود. تایوانیها همیشه به طراحیهای حرفهای تراشه و نیمههادی مشهور بودند، اما تمایلی به ورود جدی به فرایندهای تولیدی نداشتند. بههرحال پس از چند سال فعالیت و همکاری با طراحان داخلی، نوبت به توسعهی بینالمللی رسید و TSMC به سرعت به شرکتی جهانی تبدیل شد. آنها پس از چند سال به انواع شرکتهای بینالمللی که کارخانهی تولید نیمههادی نداشتند، خدمترسانی میکردند. سرعت رشد TSMC در سالهای ابتدایی بهحدی بالا بود که آنها در سال 1992 لقب بزرگترین کارخانهی سیلیکونی جهان را به خود اختصاص دادند که تراشههای اختصاصی را برای شرکتهای دیگر تولید میکرد. در آن زمان 250 مهندس پردازش در خدمت شرکت تایوانی بودند و بهنوعی TSMC در مرز فناوری نیمههادی حرکت میکرد. 80 در صد از تولید SRAM تایوان توسط این شرکت انجام میشد. بهعلاوه نیمههادیهای دیگر همچون DRAM و EPROM هم در سبد تولید TSMC بودند که در مجموع درآمد شرکت را در سال 1992 به 245 میلیون دلار میرساند. اوجگیری تقاضا برای تراشههای کامپیوتری تا سال 1994 تقاضا برای تراشههای کامپیوتری به اوج خود رسید. کاربردهای جدید رسانهای و پردازش قابل حمل بهمرور کاربران و کارشناسان بیشتری را به دنیای کامپیوتر جذب میکردند. TSMC در ابتدای سال خبر از برنامهریزی برای تأسیس کارخانهی تولیدی جدید برای ساخت تراشههای هشت اینچی مبتنی بر فناوری ویفر داد. کارخانهی جدید، خروجی محصولات شرکت را به مجموع یک میلیارد دلار میرساند. هزینههای ساخت کارخانهی جدید (سومین کارخانهی TSMC) نیز حدود 800 میلیون دلار برآورد شد. بههرحال روند ساخت کارخانه برای شرکت تایوانی که در دو جبههی تراشههای منطقی و حافظه فعالیت میکرد، فشار زیادی را به همراه داشت، اما درنهایت با موفقیت به پایان رسید. TSMC در سال 1994 سهام خود را بهصورت عمومی در بازار سهام تایوان عرضه کرد. پیش از پایان سال رخداد مهمتری برای شرکت پیش آمد و آنها قرارداد همکاری بزرگی را با AMD امضا کردند تا خدمات تولیدی را برای پردازندههای AM486 این شرکت ارائه کنند. در آن سال فروش شرکت به 744 و سود عملیاتی به 325 میلیون دلار رسید. افزای فروش 60 درصدی کل صنعت نیمههادی در خلال سالهای 1992 تا 1994 باعث شده بود تا ظرفیت تولید مبتنی بر فناوری ویفر بهصورت جهانی با کاهش روبهرو شود. درنتیجه 60 درصد از خدمات TSMC به شرکتهای نیمههادی بدون کارخانه ارائه میشد و 40 درصد دیگر به شرکتهایی اختصاص مییافت که با کاهش توان تولید مواجه شده بودند. در آن زمان سود عملیاتی شرکت تایوانی به 49 درصد رسیده بود که بالاترین میزان در صنعت محسوب میشد. افزایش تقاضا برای تولید تراشه در شرکت تایوانی، آنها را به تأسیس کارخانهی جدید وا داشت. در سال 1995 خبر ساخت کارخانهای جدید برای محصولات هشت اینچی منتشر شد که هزینهای حدود 1/2 میلیارد دلار داشت. کارخانهی چهارم TSMC برای ساخت مبتنی بر فناوری ویفر 0/4 میکرون طراحی میشد و قرار بود در آینده به فناوری 0/25 میکرون برسد. برنامهی TSMC یک نسل جلوتر از دیگر تولیدکنندههای تایوانی بود که از فناوریهای 0/5 تا 0/35 میکرون استفاده میکردند. فرایند ساخت کارخانهی جدید در نوامبر 1995 شروع شد. بخشی از سرمایهی آن از صندوقهای سرمایهگذاری تأمین میشد که مشتریان برای اطمینان از فعالیت بلندمدت TSMC ایجاد کرده بودند. چنین سبکی از سرمایهگذاری در میانههای سال 1995 توسط TSMC مطرح شد تا علاوه بر افزایش سرمایههای ورودی، همکاری و وفاداری شرکای تجاری را نیز افزایش دهد. از سال 1993 تا 1995 ظرفیت تولید ویفرهای 6 اینچی در TSMC تقریبا دو برابر شد. آنها ظرفیت خود را از 665 هزار در سال 1993 به 1/2 میلیون ویفر در سال 1995 رساندند. کارخانههای 6 اینچی شرکت تایوانی با نامهای Fab 1، Fab 2a و Fab 2B با حداکثر ظرفیت فعالیت کرده و هر ماه 100 هزار ویفر تولید میکردند. برنامههای توسعهای اینگونه تنظیم شدند که Fab 3 متمرکز بر ویفرهای هشت اینچی، تا سال 1997 به ظرفیت تولید 22 هزار ویفر در ماه برسد و در سال 1998، ظرفیت را به 35 هزار ویفر در ماه افزایش دهد. شروع فعالیت Fab 4 برای سال 1997 برنامهریزی و ظرفیت تولیدی آن نیز برای سال 1998 روی 25 هزار ویفر تنظیم شد. برنامهی توسعهای دیگر، ساخت کارخانهی Fab 5 بود که طرح آن در سال 1995 اعلام شد. ظهور شرکتهایی همچون TSMC از همه بیشتر برای طراحان تراشه مفید بود سال 1995 با همکاری بزرگی برای TSMC همراه بود. خبر تأسیس کارخانهی مشترک با شرکت Altera در آمریکا، در همین سال رسانهای شد و تایوانیها یک قدم به سلطه بر بازارهای جهانی نزدیکتر شدند. ابتدا مناطقی در اورگان و بریتیش کلمبیا برای سایت جدید شرکت تایوانی بررسی شدند، اما درنهایت کاماس در واشنگتن بهعنوان محل نهایی انتخاب شد. کارخانهی جدید با هدف رسیدن به ظرفیت 30 هزار ویفر هشت اینچی در ماه طراحی شد که ابتدا فناوری 0/35 میکرونی و سپس 0/25 میکرونی را به کار میگرفت. تا سال 1996 دو شریک جدید برای همکاری در ساخت کارخانهی آمریکایی با TSMC توافقنامه امضا کردند. Analog Devices و Integrated Silicon Solutions شرکتهایی بودند که به ترکیب سازندهها اضافه شدند تا کارخانه درنهایت بهنام WaferTech ساخته شود. آلترا با سرمایهگذاری 140 میلیون دلاری در کارخانهی مذکور، 18 درصد از سهام مالکیت آن را در اختیار میگرفت. سهام دو شرکت بعدی نیز بهترتیب 18 و چهار درصد بود. سرمایهگذاران خصوصی دیگر هم سه درصد و TSMC بهعنوان مالک اصلی 57 درصد از سهام مالکیت را در اختیار گرفت. فعالیت در آمریکا فرصت ورود به بازار سهام این کشور را برای TSMC فراهم کرد. آنها در سال 1996 بهعنوان اولین شرکت تایوانی وارد بازار بورس نیویورک شدند با فروش 305 میلیون سهم، سرمایهای بالغ بر 500 میلیون دلار جذب کردند. تا آن زمان فیلیپس هنوز 35 درصد از سهام مالکیت TSMC را در اختیار داشت. سال 1996 باز هم با افزایش درآمد و فروش برای شرکت تایوانی همراه بود که فروش را به 1/45 میلیارد دلار و درآمد را به 718/5 میلیون دلار رساند. چالش و تداوم توسعه در سالهای پایانی قرن بیستم سال 1997 با پیشبینی کاهش فروش و کاهش 50 درصدی سود برای TSMC همراه بود. ازطرفی تایوانیها بهخاطر مازاد ظرفیت و افزایش شانس رقابت تصمیم به کاهش قیمتها گرفتند. یکی از رقبای بزرگ هموطن TSMC در آن سالها United Microelectronics بود که در 18 ماه منتهی به سال 1997 توانست به نزدیکترین رقیب TSMC تبدیل شود. آنها جایگاه Chartered Semiconductor Manufacturing از سنگاپور را بهعنوان بزرگترین رقیب TSMC تصاحب کرده و با تأسیس سه شرکت مستقل تولیدی و چندین مرکز طراحی در آمریکا، تهدیدی جدی را برای هموطن خود ایجاد کردند. UMC بهعنوان نزدیکترین رقیب TSMC کاهش قیمتها را بهعنوان اولویت در نظر گرفته بود. در سال 1997، دونالد بروکس که از سال 1997 مدیر TSMC بود، استعفا داد و مورس چانگ جایگزین او شد. بروکس بهسرعت به شرکت رقیب پیوست و بهعنوان مدیر واحد بینالمللی آنها در سانویل کالیفرنیا مشغول به کار شد. در دورانی که رقابت در صنعت تولید تراشه به اوج رسیده بود، TSMC از برنامهی توسعهای همهجانبه رونمایی کرد. آنها برنامهای نیازمند 14/5 میلیارد دلار سرمایهگذاری را مطرح کردند که با هدف ساخت 6 کارخانهی تولید تراشههای هشت اینچی و 12 اینچی و چند کارخانهی دیگر به جریان میافتاد. بهعلاوه برنامهی همکاری با دولت محلی تایوان و تأسیس پارک علم و فناوری در منطقهی تاینان هم در دستور کار مدیران قرار داشت. TSMC تصمیم داشت تا با سرمایهگذاری 1/4 میلیارد دلاری، کارخانهی Tab 6 را در آن منطقه تأسیس کند. در میانههای سال 1997، ظرفیت تولیدی TSMC بهصورت کامل توسط مشتریان رزرو شده بود. مشتریان در حوزههای کامپیوتر شخصی، محصولات الکترونیکی مخصوص مصرفکننده و مدارهای مجمتع صنعت ارتباطات، انواع سفارش تولید تراشه را به شرکت تایوانی ارسال کرده بودند. بهعلاوه شرکت ژاپنی فوجیتسو هم به جمع مشتریان اضافه شده بود و سهم عمدهای از خدمات را طلب میکرد. وضعیت تقاضا برای نیمههادیها از سال 1996 رو به افول بود. با این وجود TSMC امکانات مناسبی را در اختیار کارمندان قرار میداد و حقوق و مزایای آنها را در سطح بالایی نگه میداشت. پرداخت سهام بهعنوان مزایا بخشی از فعالیتهای شرکت برای کارمندان بود که تنها در سال 1996، بیش از 100 میلیون سهم را بین چهار هزار کارمند شرکت تقسیم کرد. در آن سالها سهام TSMC با قیمت 5 الی 6 دلار به فروش میرفت. در سال 1997 و با وجود اوجگیری رقابت در صنعت تراشه، درآمد شرکت تایوانی 1/37 میلیارد دلار اعلام شد و آنها به پیشگامی در صنعت تولید نیمههادی ادامه دادند. پیشبینی TSMC و کارشناسان بازار برای سال 1998، کاهش سرعت رشد صنعت نیمههادی را نشان میداد. ازطرفی تمامی ظرفیت تولیدی شرکت برای فصل اول آن سال رزرو شده بود که آنها را به افزایش ظرفیت تولید به میزان 40 درصد در بخش تراشههای هشت اینچی وا داشت. بههمین دلیل برنامهی افزایش تولید در کارخانههای هشت اینچی و ساخت کارخانههای جدید در دستور کار قرار گرفت. دو کارخانهی جدید برای ساخت در پارک علم و صنعت تاینان برنامهریزی شدند. WaferTech نیز برای شروع تولید در میانهی آن سال آماده میشد. همکاری با بزرگان صنعت، امکان توسعهی فعالیت به کشورهای دیگر را فراهم کرد یکی از قراردادهای مهم TSMC در سالهای پایانی قرن بیستم، با شرکت Artisan Components امضا شد که فروش مالکیتهای معنوی آن شرکت را به مشتریان TSMC ممکن میکرد. مالکیتهای معنوی Artisan در انواع حوزهها از تراشههای حافظهای، سلولهای استاندارد و تراشههای ورودی/خروجی و مبتنی بر فناوری 0/25 میکرونی طراحی میشدند. توافق دو شرکت از این لحاظ اهمیت داشت که طراحیهای مالکیت معنوی هماهنگ با ظرفیت تولیدی TSMC به مشتریان ارائه میشد. درنهایت از نیمهی دوم سال 1998، کتابخانهی مالکیتهای معنوی Artisan در اختیار مشتریان TSMC قرار گرفت. در میانههای سال 1998، چالشهای صنعت نیمههادی بهمرور خود را به فعالان نشان میداد. تقاضا و قیمت محصولات بهصورت همزمان کاهش یافته بود. TSMC با وجود شروع سال کاری با ظرفیت کامل، در میانهی سال با ظرفیت 80 درصد فعالیت میکرد. درنتیجه تایوانیها اعلام کردند که هزینههای خود را برای آن سال از 1/3 میلیارد به 920 میلیون دلار کاهش خواهند داد. بهعلاوه برنامهریزی هزینهای سال بعد نیز بین 800 تا 900 میلیون دلار اعلام شد. در سال 1998 و در اوج چالشهای کاهش تقاضا در صنعت، مدیر جدیدی بهنام افسی سنگ در TSMC شروع به کار کرد. از لحاظ برنامههای تولیدی فنی، پوششدهی فلزی مس و فرایندهای تولیدی 0/18 میکرونی برای سال 1999 اعلام شد. درواقع تایوانیها در آن زمان با وجود تمام چالشها تلاش میکردند تا روندهای تولیدی خود را با بزرگترین رقبا همچون اینتل، IBM و NEC همگام کنند. TSMC در ادامهی روند توسعهی قرن بیستم، همکاری جدیدی را با فیلیپس و صندوق سرمایهگذاری EDB در سنگاپور شروع کرد تا بهصورت مشترک، یک کارخانهی تولیدی در سنگاپور تأسیس کند. پروژهی مذکور هزینهای بالغ بر 1/2 میلیارد دلار داشت و برای شروع فعالیت در سال 1999 در Pasir Ris Wafer Fab Park سنگاپور آماده میشد. در سال 1998 تغییراتی در سیستم مدیریت بینالملل شرکت ایجاد شد. ران نوریس مدیر زیرمجموعهی TSMC در سن خوزهی آمریکا ارتقاء شغلی دریافت کرد و بهعنوان معاون ارشد فروش و بازاریابی جهانی مشغول به کار شد. تا پایان سال 1998 درآمد شرکت تایوانی با رشد 14/6 درصدی نسبت به سال قبل به 1/56 میلیارد دلار رسید. البته سود TSMC از 559/5 میلیون دلار به 477/9 میلیون دلار کاهش یافت. افزایش ظرفیت تولید سال 1999 با افزایش فروش قابل توجهی در دستهی ویفرهای 0/25 میکرونی برای TSMC همراه بود. افزایش تقاضا باعث شد تا عملکرد فصل اول آن سال، بسیار بهتر از فصل اول سال 1998 باشد. در آن سال قرارداد مهمی با موتورولا امضا شد که تصمیم داشت 35 درصد از فعالیتهای تولید نیمههادی خود را برونسپاری کند. تفاهمنامهی جدید به TSMC امکان میداد تا از فرایندهای CMOS موتورولا در معماریهای 0/35 و 0/35 میکرون استفاده کرده و آنها را به فرایندهای تولید نیمههادی خود اضافه کند. بهعلاوه موتورولا نیز به فناوریهای مرتبط شرکت تایوانی دست پیدا میکرد. فناوری تولید 0/18 میکرونی در سالهای پایانی قرن بیستم، مزیت اصلی و نقطهی پیشرفت TSMC بود. شرکت با پیشرفت در این حوزه تصمیم گرفت تا هزینههای خود را در سال 1999 به 1/26 میلیارد دلار افزایش دهد. افزایش هزینهها با هدف افزایش ظرفیت تولید 0/18 میکرونی در کارخانههای تایوان و همچنین WaferTech انجام میشد. فناوری تولید اینترکانکت مسی هم در دستور کار تایوانیها قرار داشت که تولید انبوه آن برای سال 2000 برنامهریزی شده بود. TSMC هم مانند بسیاری از فعالان بزرگ دنیای فناوری، علاوه بر توسعهی داخلی از خرید و ادغام هم برای گسترش فعالیتها استفاده میکرد. آنها 170 میلیون دلار در Acer Semiconductor Manufacturing سرمایهگذاری کرده و 30 درصد از سهام آن را در اختیار گرفتند. زیرمجموعهی ایسر در صنعت نیمههادی، پروژههای تولید تراشه را برای شرکتهای IBM و فوجیتسو انجام میداد. TSMC با سرمایهگذاری در این شرکت قصد داشت تا کارخانههای تولیدی آنها را به مراکز اختصاصی تولید نیمههادی تبدیل کند. درنتیجهی این همکاری شرکتی بهنام TSMC-Acer هم تأسیس شد که افسی سنگ مدیر TSMC بهعنوان رئیس هیئتمدیرهی آن هم فعالیت میکرد. بهکارگیری جدیدترین فناوریهای تولیدی همیشه در دستور کار مدیران TSMC قرار دارد فصل دوم سال 1999 با رکوردشکنی فروش برای TSMC همراه بود. آنها در ماه ژوئیه به فروشی دست یافتند که تقریبا دو برابر مدت مشابه در سال قبل بود. در آن سال علاوه بر برنامهریزی توسعه در سنگاپور و توسعهی ایسر، تأسیس مراکز تولیدی در اروپا هم در دستور کار مدیران قرار داشت. در همان سال زلزلهی بزرگی هم در تایوان رخ داد که در تاریخ آن جزیره بیسابقه بود. البته خسارت زیادی به زیرساختهای TSMC وارد نشد و آنها حتی هفت میلیون دلار به فعالیتهای بازسازی کمک مالی واریز کردند. تمامی فعالیتهای تولیدی TSMC یک هفته پس از زلزله و با ظرفیت 90 درصد از سر گرفته شد. پایان قرن بیشتم با افزایش 80 درصدی تقاضا برای محصولات ویفر TSMC نسبت به سال قبل همراه بود. شرکت افزایش ظرفیت به میزان 10 درصد را پیشبینی کرد و گزارشهای مالی خارقالعادهای هم برای آن سال منتشر کرد. فروش 2/35 میلیارد دلاری همراهبا سود 792 میلیون دلاری، آماری عالی برای شرکت تایوانی بود. کارخانهی جدید TSMC در پایان 1999 در دستور کار ساخت قرار گرفت. مرکز تولیدی که بهنام Fab 12 در تایوان برنامهریزی میشد و شروع فعالیتهای تولیدی آن، سال 2002 اعلام شد. کارخانهی مذکور که با هزینهی 2 میلیارد دلار ساخته میشد، نقش مرکز تحقیق و توسعهی پیشرفته را نیز برای تایوانیها ایفا میکرد. شرکت TSMC-Acer در سال 2000 و با پرداخت 90 میلیون دلار به ایسر، بهطور کامل به زیرمجموعهای از TSMC تبدیل شد. خرید مذکور، ماهانه 40 هزار ویفر به ظرفیت تولید شرکت اضافه کرد. در همان ماه شرکت Worldwide Semiconductor Manufacturing هم با پرداخت 550 میلیون دلار بهصورت سهام، به زیرمجموعهی TSMC پیوست. WSMC در سال 1996 تأسیس شده بود و بهعنوان سومین کارخانهی بزرگ تایوان فعالیت میکرد. TSMC در آستانهی قرن بیستم با بیش از 40 کتابخانهی مالکیت معنوی نیمههادی و مرکز طراحی همکاری میکرد. همکاریهای مذکور توانایی ارائهی خدمات متنوعی را به شرکت تایوانی میداد که در بازار جدید SOC، موقعیت بسیار خوبی محسوب میشد. در نیمهی دوم سال 2000 همکاری مهم دیگری برای توسعهی فعالیتها برنامهریزی و National Semiconductor Corp در سانتا کلارا کالیفرنیا با TSMC وارد همکاری شد. تا پایان سال 2000، شراکت با فیلیپس در سنگاپور هم به شرایط تولید رسیده بود و اولین قطعات سیلیکونی از آن خارج شدند. بهعلاوه در همان سال سهام همهی شرکا در WaferTech خریداری شد و TSMC کنترل کامل را در دست گرفت. از لحاظ فناوری، معماری 0/13 میکرونی به فرایندهای تولیدی شرکت اضافه شدند و TSMC بهعنوان اولین تولیدکنندهی ویفرهای 300 میلیمتری شناخته شد. ویفرهای مذکور در Fab 6 تایوان تولید میشدند. سال 2001 برای هر دو تولیدکنندهی بزرگ بازار تراشه با کاهش تولید همراه بود. TSMC و رقیب اصلی یعنی UMC تصمیم به کاهش تولید گرفتند و تا میانهی سال ظرفیت تولید را به 45 درصد کاهش دادند. غول تایوانی با وجود کاهش تولید، برنامههای توسعهی فناوری را در دستور کار فرار داد. آنها اولین مدیر ارشد فناوری خود را در همان سال انتخاب کردند. یکی از مشهورترین دانشمندان حوزهی نیمههادی بهنام چنمینگ هو، اولین مدیر ارشد فناوری در TSMC شد. سالهای اخیر و وضعیت کنونی TSMC توسعه در دههی 2000 با افزایش ثابت فروش و سلطه بر بازار نیمههادی همراه بود. TSMC در همکاری با بزرگانی همچون کوالکام، انویدیا، AMD، مدیاتک، مارول و برودکام در لبهی فناوری نیمههادی و صنعت ریختهگری تراشه حرکت میکرد. بهعلاوه شرکتهای متعدد نوپا و فعال در صنعت طراحی تراشه نیز با تایوانیها همکاری میکردند و روند رو به رشد، توقف زیادی را تجربه نمیکرد. با شروع دههی 2010 مفهوم نانومتری بیشازپیش به صنعت تراشه وارد شده بود. تایوانیها در سال 2010 خبر از ساخت مرکز تولیدی مبتنی بر فناوریهای 40 و 28 نانومتری دادند که سرمایهگذاری در حدود 9/3 میلیارد دلار نیاز داشت. کارخانهی جدید که بهنام Fab 15 فعالیت خود را شروع میکرد، سومین پلتفرم TSMC بود که ظرفیت تولید بیش از 100 هزار محصول 12 اینچی در ماه داشت. بهعلاوه آن کارخانه دومین مرکز با ظرفیت بالا در ساخت مبتنی بر فناوری 28 نانومتری بود. روند افزایش درآمد تا سالهای اخیر هم برای TSMC ادامه داشته است برنامهی ساخت اولین کارخانهی دههی 2010 TSMC با طراحی دقیق و مبتنی بر برنامهریزیهای تولید، درآمد و حتی حفظ محیط زیست انجام میشد. کارخانهی مذکور در شهر تایچونگ با جمعیت نزدیک به یک میلیون نفر ساخته شد و شامل دو کارگاه و یک ساختمان مدیریت بود. مساحت مرکز تولیدی آن 430 هزار متر مربع اعلام شد و مساحت اتاقهای اداری نیز 104 هزار متر مربع را اشغال میکند. از استانداردهای زیستمحیطی که در ساخت کارخانهی جدید TSMC در تایوان رعایت شدند، میتوان به تنظیمگریهای قانونی اشاره کرد که قبلا توسط آنها پذیرفته شد. بهعنوان مثال شرکت تایوانی باید در کارخانهی جدید استفاده از آب باران، بازیافت گرما، استفاده از انرژی خورشیدی و منابع نوری LED را لحاظ میکرد. درنهایت هشت هزار شغل جدید نیز با تأسیس کارخانه در مرکز تایوان، ایجاد شدند. سال 2011 با خبری مهم برای TSMC همراه بود که آنها را بیشازپیش از بازار نیمههادی به شهرت رساند. اخبار همکاری شرکت تایوانی با اپل در تولید تراشههای آیفون و آیپد ، اهمیت بالایی در دنیای نیمههادی داشت. کوپرتینوییها تولید پردازندههای A5 و A6 را به شرکت تایوانی سفارش دادند. سه سال بعد، پردازندههای A8 و A8x نیز توسط TSMC تولید شدند. نسل بعدی پردازندههای موبایلی اپل یعنی A9 بهصورت مشترک توسط سامسونگ و TSMC ساخته شد تا ظرفیت تولید برای شرکت آمریکایی افزایش یابد. در نهایت پردازندههای A9x و A10 اپل نیز بهصورت اختصاصی توسط TSMC ساخته شدند. رخدادهای مذکور بهمرور اپل را به مهمترین مشتری TSMC تبدیل کردند. آمارهای درآمدی 2017 و 2018 شرکت TSMC ورود TSMC به صنعت موبایل با سودآوری و همچنین شهرت و اعتبار بالایی برای آنها همراه بود. شرکت تایوانی در سال 2017 مجددا در بخش درآمد رکوردشکنی کرد که سهم عمدهی آن را مدیون صنعت موبایل و سیستمهای استخراج رمزارز بود. سود خالص شرکت در آن سال به 11/6 میلیارد دلار رسید که نسبت به سال قبل رشد 2/7 درصدی را نشان میداد. از جدیدترین برنامههای TSMC برای نفوذ بیشتر به بازار و حفظ پیشگامی در صنعت میتوان به سرمایهگذاری 25 میلیارد دلاری برای تولید پردازندههایی با ترانزیستورهای پنج نانومتری اشاره کرد. تولید این تراشهها احتمالا در ماههای پیشرو از سال 2019 یا ابتدای 2020 شروع میشود. سرمایهگذاری مذکور برای ساخت مرکز تولیدی در پارک علم و صنعت تاینان هزینه خواهد شد. تولید پردازندههای مجهز به ترانزیستورهای پنج نانومتری بهمعنای افزایش تعداد ترانزیستور در پردازندهها خواهد بود که کارایی و بازدهی آنها را افزایش میدهد. بزرگان دیگری همچون IBM، سامسونگ و Global Foundries همچنین فناوری تولیدی دارند. TSMC در کارخانهی جدید خود ظرفیت تولید یک میلیون صفحهی 12 اینیچی سیلیکونی در سال خواهد داشت. TSMC علاوه بر برنامهریزی برای تولید پنج نانومتری، در سال 2018 تولید هفت نانومتری خود را نیز بهمیزان زیادی افزایش داد. پردازندههایی که با هدف استفاده در محصولات مبتنی بر هوش مصنوعی ، کارتهای گرافیکی و تجهیزات مخصوص ارتباطات 5G طراحی شدند. از چالشهای اخیر TSMC در بازار نیمههادی میتوان به سرقت اطلاعات شرکت توسط یکی از کارمندان سابق و تلاش برای فروش آنها به شرکتهای چینی اشاره کرد. کارمند مذکور قصد داشت تا اطلاعات را به شرکت HLMC در چین بفروشد. پس از دستگیری ادعا شد که بسیاری از اطلاعات دزدیده شده (که البته به مقصد نرسیدند) مرتبط با پردازندههای آیفون بودهاند. ویروس واناکرای، یکی دیگر از عوامل ضرررسان به TSMC در سال 2018 بود. نفوذ این ویروس به ساختارهای تولیدی خصوصا تراشههای هفت نانومتری شرکت، اختلالات زیادی را در روند تولید ایجاد کرد که در مجموع خسارتی بالغ بر 85 میلیون دلار برای تایوانیها بههمراه داشت. بههرحال فرایند بازیابی از نفوذ ویروس تا ماه اوت به پایان رسید و مشکلی هم برای اطلاعات مشتریان پیش نیامد. بنیانگذار TSMC بهعنوان پدرخواندهی صنعت نیمههادی شناخته میشود آخرین آمارهای مالی دربارهی TSMC، درآمد این شرکت را در سال 2018، حدود 33/5 میلیارد دلار اعلام میکنند که نسبت به سال قبل افزایش 6/5 درصدی داشته است. فروش تراشههای هفت نانومتری، 9 درصد از مجموع درآمد شرکت تایوانی را در سال گذشته به خود اختصاص داد. رشد همیشگی کسبوکار TSMC در سالهای گذشته تا حدود زیادی به افزایش تولید پردازندههای کامپیوتری مرتبط بود. پردازندههای مذکور در سال گذشته رشد 61 درصدی را در فروش رقم زدند که 14 درصد از سهم درآمد TSMC را به خود اختصاص داد. سود خالص TSMC در سال گذشته، 11/4 میلیارد دلار اعلام شد. شایان ذکر است رقم سود سالانه هم مانند درآمد، به رکوردی تاریخی برای شرکت تایوانی رسید. TSMC اکنون 48 هزار کارمند در سرتاسر جهان دارد. مارک لیو بهعنوان رئیس هیئت مدیره و سیسی وی بهعنوان مدیرعامل این شرکت مشغول به کار هستند. از زیرمجموعههای مهم نیز علاوه بر WaferTech میتوان به SSMC و TSMC PRC اشاره کرد. مختصری دربارهی بنیانگذار موریس چانگ بنیانگذار و اولین مدیر TSMC بود که به بنیانگذار یا پدرخواندهی صنعت نیمههادی در تایوان هم شهرت دارد. موریس پس از مهاجرت اولیه به چین، برای ادامهی تحصیل به آمریکا رفت و ابتدا در دانشگاه هاروارد به تحصیل پرداخت. او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشتهی مکانیک و در سالهای 1952 و 1953 از این دانشگاه دریافت کرد و ابتدا در شرکت Sylvania Semiconductor مشغول به کار شد. مقصد بعدی، Texas Instruments بود که در آن سالها بهعنوان یکی از بازیگران اصلی صنعت نیمههادی شناخته میشد. فعالیت در TI با پیشرفت سریعی برای موریس همراه بود. او بهسرعت به موقعیتهای مدیریتی رسید و در سال 1961 پیشنهاد بورسیهی شرکتی را برای ادامهی تحصیل تا مقطع دکترا دریافت کرد. چانگ با دریافت بورسیه توانست مدرک دکترای خود را در سال 1964 در رشتهی مهندسی برق از دانشگاه استنفورد دریافت کند. فعالیت در TI به مدت 25 سال ادامه یافت و تا سال 1983، موریس به موقعیت معاونت ارشد کسبوکار جهانی رسیده بود. موریس چانگ پس از ترک TI به شرکت General Instruments Corporation رفت و تا سال 1985 در آنجا مشغول به فعالیت بود. او سپس به تایوان رفت و بهعنوان مدیر مؤسسهی تحقیقات و فناوری صنعتی مشور مشغول شد. مؤسسهی مذکور با حمایت دولتی و در جهت پیشرفتهای صنعتی و علمی فعالیت میکرد. سرانجام در سال 1987، شرکت TSMC توسط او و با حمایتهای دولتی تأسیس شد. او همزمان با ریاست هیئتمدیرهی TSMC، بهعنوان رئیس هیئتمدیرهی Vanguard Industrial Semiconductor Corporation هم فعالیت میکرد و تا سال 2003 در آنجا مشغول به کار بود. بنیانگذار TSMC در طول دوران فعالیت چند بار در موقعیتهای مدیریتی این شرکت جابهجا شد. او یک بار در سال 2005 از سمت مدیریت عامل استعفا داد و ریک سای جایگزین او شد. موریس بار دیگر در سال 2009 بهعنوان مدیرعامل انتخاب شد و این بار تا سال 2018 و اعلام رسمی بازنشستگی در آن موقعیت باقی ماند. بسیاری از مدیران اجرایی دنیای فناوری و تحلیلگران صنعت، موفقیت TSMC را مدیون مدیریت چانگ میدانند. مدیر 88 سالهای که با چشمانداز حرفهای، دید بلندمدت و تیمی حرفهای از متخصصان صنعت نیمههادی، موففقیت شرکت تحت مدیریتش را تضمین کرد. شنبه ۲ شهريور ۱۳۹۸ - ۰۹:۳۲:۵۳ ۵۴ بازديد سیاست و بازاریابی لینک کوتاه: https://www.siasatvabazaryabi.ir/Fa/News/84029/