بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - اینتل با انتشار بنچمارک‌هایی ادعا کرد که پردازنده‌های سری سرور زئون با تعداد هسته‌ی کمتر، محصولات رقیب،‌ یعن AMD اپیک رم را شکست می‌دهند.

اینتل تعدادی نتیجه‌ی بنچمارک منتشر کرد که پردازنده‌های سری سرور Xeon را با محصول رقیب از AMD‌ یعنی EPYC Rome مقایسه می‌کند. در بنچمارک‌های منتشرشده، پردازنده‌ی Cascade Lake-AP با نسل دوم پردازنده‌ی EPYC Rome مقایسه شده است. آزمایش‌هایی که در ادعای اینتل منتشر شده‌اند، نشان‌دهنده‌ی بررسی‌هایی شبیه به کاربری واقعی پردازنده در دسته‌ی HPC (پردازش با قدرت بالا) هستند که Xeon Platinum 9282 را با EPYCX 7742 در حالت دوال سوکت مقایسه می‌کنند. نتایج کارایی که با بنچمارک‌های جدید به‌دست آمد، توسط اینتل در مدیوم منتشر شد. غول صنعت پردازنده قبلا در همان وب‌سایت مقاله‌ای را پیرامون مقیاس‌دهی تعداد هسته‌های پردازشی منتشر کرده بود که وابستگی کاربردهای جدید پردازش را به تعداد هسته‌ها بررسی می‌کرد. اینتل در مقاله‌ی مذکور ادعا می‌کرد که پردازنده‌ای با هشت هسته با فرکانس‌های پایدار، مقیاس‌دهی بهتری را نسبت به تراشه‌های 12 یا حتی 16 هسته‌ای خواهد داشت. مقاله‌های مرتبط:
نتایج بنچمارک پردازنده‌های Ice Lake اینتل؛ IPC بهتر در مقایسه با AMD AMD: پردازنده نسل سوم اپیک، به ازای هر دلار 400 درصد نسبت به اینتل برتری دارد
اینتل با گزارش جدید، داده‌های مستندی را برای اثبات ادعای خود مبنی بر تأثیر تعداد هسته‌ها در قدرت پردازشی فراهم کرد. البته غول صنعت پردازنده در سال 2017 که شرکت رقیب، تراشه‌های رایزن را با هشت و حتی 16 هسته معرفی می‌کرد، علاقه‌ای به عبور از ساختار چهار هسته‌ای نداشت. اکنون ساختار هشت هسته‌ای به پایه‌های طراحی آن‌ها تبدیل شده است و در محصولات آتی نسل دهم هم از آن استفاده می‌کنند. کارشناسان حتی استفاده از هسته‌های بیشتر را نیز از سوی اینتل پیش‌بینی کرده‌اند. مقاله‌ی جدید اینتل می‌گوید، برای وظایف سنگین پردازشی HPC هسته‌های پردازشی بیشتر به‌معنای قدرت بیشتر خواهد بود، اما کارایی کل سیستم یا بازدهی براساس بار کاری به فاکتورهای دیگر وابسته می‌شود: کارایی هر هسته به‌تنهایی بهینه‌سازی نرم‌افزاری برای اولویت‌دهی به دستورالعمل‌های خاص پهنای باند کافی برای تغذیه‌ی هسته‌ها پیاده‌سازی مقیاس‌دهی در سطح کلاستر
همان‌طور که گفته شد، اینتل در بررسی جدید پردازنده‌ی Xeon Platinum 9200 را با EPYC 7742 مقایسه کرد. زئون پلاتینیوم یکی از پردازنده‌های سری کسکید لیک محسوب می‌شود که به‌جای یک قاب یکپارچه، از دو قابی استفاده می‌کند. این پردازنده دارای 56 هسته و 112 رشته‌ی پردازشی است. سرعت پایه‌ی آن 2/6 گیگاهرتز عنوان می‌شود که قابلیت افزایش تا 3/8 گیگاهرتز را دارد. به‌علاوه 77 مگابایت حافظه‌ی کش و توان طراحی گرمایی 400 واتی نیز جزو مشخصات غول پردازشی اینتل هستند. پردازنده‌های کسکید لیک اینتل دارای 12 کانال حافظه در هر تراشه هستند، درحالی‌که AMD در محصولات مشابه خود از هشت کانال استفاده می‌کند. پردازنده‌ی اینتل شامل 56 و محصول AMD دارای 64 هسته‌ی پردازشی است
پردازنده‌ی AMD EPYC 7742 با روش هفت نانومتری تولید می‌شود و 64 هسته با 128 رشته‌ی پردازشی دارد، درحالی‌که اینتل پردازنده‌ی خود را با روش +++14nm تولید می‌کند. سرعت پایه‌ی این پردازنده 2/25 گیگاهرتز بیان می‌شود که قابلیت افزایش تا 3/4 گیگاهرتز را دارد. AMD حافظه‌ی کش 256 مگابایتی از نوع L3 را در محصول خود گنجانده است و با 128 خط PCIe نسل چهار، توان طراحی گرمایی 225 وات دارد. دو محصول مذکور، از لحاظ قیمت تفاوت‌های قابل‌توجهی با هم دارند. محصول AMD با برچسب قیمتی 6،950 دلار عرضه می‌شود، اما اینتل پردازنده‌ی خود را در بازه‌ی قیمتی 25 تا 50 هطزار دلار عرضه خواهد کرد. باتوجه به اطلاعات بالا به این نتیجه می‌رسیم که مقایسه‌ی پردازنده‌های اینتل و AMD عادلانه نیست. محصول اینتل نه‌تنها توان طراحی گرمایی بیشتری دارد، بلکه با قیمتی حدود 3/5 برابر پردازنده‌ی رقیب عرضه می‌شود. البته EPYC 7742 درحال‌حاضر پرچم‌دار AMD در دسته‌ی سرور محسوب می‌شود، اما به‌هرحال نمی‌توان مقایسه‌ی مذکور را همتا به همتا دانست.
پس از انتشار نتایج بنچمارک از سوی اینتل، کارشناسان متعدد دنیای پردازنده ایرادهایی را نسبت به آن مطرح کردند. پاتریک جی کندی از ServerTheHome ادعا کرد که نسخه‌ی ابزار GROMACS مورد استفاده در بنچمارک‌ها، نسخه‌ای قدیمی بوده است و از قابلیت مجموعه‌ دستورالعمل‌های 256 بیتی AVX2 SIMD استفاده نمی‌کند؛ قابلیتی که در معماری Zen 2 کاربرد دارد. اینتل در مقاله‌ی خود از GROMACS 2019.3 استفاده کرد، درحالی‌که نسخه‌ی نهایی ابزار مذکور به‌نام 2019.4 منتشر شده است. نسخه‌ی جدید از تراشه‌های اپیک رم مانند EPYC 7742 هم پشتیبانی می‌کند که اینتل آن را با Xeon Platinum 9282 خود مقایسه کرده بود. باتوجه به اسناد منتشرشده از سوی کارشناسان به این نتیجه می‌رسیم که ادعای اینتل مبنی بر بررسی پردازنده‌های در کاربری نزدیک به واقعیت نیز آن‌چنان صحیح نیست. درواقع آن‌ها در آزمایش‌های خود از تمام کارایی پردازنده بهره نبرده‌اند که درنهایت منجر به انتشار اطلاعات غلط شد که شاید منتج به نتیجه‌گیری‌های اشتباه از سوی کاربران و کارشناسان شود. البته اینتل قبلا هم سابقه‌ی انتشار اطلاعات گمراه‌کننده برای ادعای پیروزی در رقابت را داشته است. آن‌ها قبلا ادعا کرده‌اند که فاکتورهای متعدد مورد استفاده توسط خبرنگاران و کارشناسان دنیای فناوری صحیح نیستند و تنها فاکتورهای اینتل،‌ نتایج صحیح می‌دهد. اینتل پس از انتشار ادعای پاتریک جی کندی، بیانیه‌ای صادر کرد که در بخشی از آن می‌خوانیم: اینتل متعهد است تا همیشه نتایجی عادلانه، شفاف و دقیق از عملکرد پردازنده‌ها منتشر کند و هیچ‌گاه از روی عمد، اطلاعات غلط منتشر نخواهد کرد. ما بازخوردهایی را نسبت به پست وبلاگی خود دریافت کردیم و از تعهد و نگرانی جامعه‌ی متخصصان نسبت به دقت بنچمارک‌ها قدردانی می‌کنیم. ما با تکیه بر همان بازخوردها، پست وبلاگی را با داده‌های جدید نسخه‌ی 2019.4 به‌روزرسانی کردیم که البته تغییر چندانی نسبت به داده‌های 2019.3 نشان نمی‌دهد.
Xeon Platinum قیمتی 3/5 برابر محصول رقیب دارد
صرف‌نظر از نسخه‌ی ابزارهای بنچمارک اینتل، نتایج آن‌ها مقایسه‌ای کلی را با محصول رقیب نشان می‌دهد. پردازنده‌ی اینتل به‌صورت میانگین، 31 درصد کارایی بالاتر را نسبت به محصول AMD نشان می‌دهد که در برخی موارد تا 84 درصد افزایش می‌یابد. در بنچمارک اخیر، کاربردهای متنوع مخصوص HPC دیده می‌شوند که اینتل آن‌ها را به‌عنوان کاربردهای واقعی بازار سرور در نظر می‌گیرد. تجزیه و تحلیل هر کاربرد، نتایج بنچمارک را برای همان بخش نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال در کاربردهای ساخت‌وتولید مانند ANSYS Fluent Workload، پردازنده‌ی اینتل عملکردی 13 درصد بهتر از محصول رقیب دارد. اینتل همچنین ادعا می‌کند که پردازنده‌های زئون با استفاده از AVX-512، در بسیاری از کاربردها همچون VASP, NAMD, GROMACS, FSI و LAMMPS نسبت به محصولات AMD برتری پیدا می‌کنند. در بخشی از مقاله‌ی اینتل پیرامون نتایج آزمایش جدید می‌خوانیم: بخش HPC گستردگی بالایی دارد و کاربردهای متنوع با نیازهای پردازشی گوناگون در آن دیده می‌شود. پردازنده‌ی 56 هسته‌ای Xeon Platinum 9282 در وظایف پرداشی شبیه به کاربردهای واقعی، بین هشت تا 84 درصد کارایی بهتر (31 درصد به‌صورت میانگین) را نسبت به محصول مشابه 64 هسته‌ای AMD ارائه می‌کند. از کاربردهای مذکور می‌توان به وظایف پردازشی ساخت و تولید، علوم زیستی، خدمات مالی و علوم زمین اشاره کرد. برخی از نتایج منتشرشده، میانگین فشارهای کاری متعدد هستند که هرکدام، ویژگی‌ها و حساسیت‌های مخصوص به خود را دارند. پرداختن به جزئیات هر وظیفه‌ی پردازشی، بینش بهتری را نسبت به قدرت پردازشی تراشه‌ها نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال در اپلیکیشن ANSYS Fluent، پردازنده‌ی اینتل نتایج گوناگونی در مقایسه با AMD Rome 7742 نشان داد که از دو درصد ضعیف‌تر تا 36 درصد بهتر را شامل می‌شد. درنهایت با 14 بار مقایسه، میانگین 13 درصد کارایی بهتر برای پردازنده‌ی Zeon Platinum در این اپلیکیشن ثبت شد.
اینتل در ادامه‌‌ی مقاله‌ی خود ادعا می‌کند که پردازنده‌های سری Xeon Platinum 9200، هزینه‌ی مالکیت (TCO) کمتری برای کاربر به‌همراه دارند. از آنجایی که پردازنده‌های مذکور،‌ کارایی و قدرت بیشتری دارند، مشتری به نودها کمتری نیاز خواهد داشت؛ درنتیجه هزینه‌ی خرید نودها کاهش می‌یابد. با کاهش تعداد نودها،‌ هزینه‌های کابل‌کشی، سوئیچینگ و تجهیزات دیگر نیز کمتر می‌شود. به‌علاوه با وجود بیشتر بودن توان طراحی گرمایی در پردازنده‌‌ی اینتل (400 وات در مقابل 225 وات)، کمتر بودن تعداد نود مورد نیاز برای رسیدن به کارایی نهایی، آن را جبران می‌کند. پهنای باند حافظه ، فاکتور مهمی در بازار پردازش محسوب می‌شود که در کنار قدرت پردازشی خام اهمیت پیدا می‌کند. اکثر بازیگران بزرگ صنعت درحال بررسی جایگزینی سیستم‌های کنونی مبتنی بر اینتل، با پردازنده‌های EPYC هستند. به‌عنوان مثال یک روز پیش از انتشار مقاله‌ی اینتل، شایعه‌هایی مبنی بر تصمیم نتفلیکس بر استفاده از پلتفرم مبتنی بر EPYC منتشر شد. چنین شرکت‌هایی اعتقاد دارند، پردازنده‌های AMD با هزینه‌ی مالکیت تقریبا برابر، پهنای باند بیشتری را نسبت به سیستم‌های مبتنی بر اینال زئون ارائه می‌کنند. مشتریان پردازنده‌های سرور و کارشناسان، در سال آینده‌ی میلادی شاهد رقابت شدیدتری میان غول‌های صنعت پردازش خواهند بود. AMD تصمیم دارد تا پردازنده‌های پربازده EPYC Milan مبتنی بر فرایند تولید +7nm را به بازار عرضه کند که به‌صورت مستقیم با پردازنده‌های 14 نانومتری کوپر لیک و 10 نانومتری آیس لیک اینتل رقابت می‌کنند.