چاپ

مقدمه:

انسان از آغاز پيدايش خود و تا جايي که تاريخ مدون او نشان مي دهد زندگي خود را به صورت دسته جمعي و گروهي داشته است که لازمه آن تقسيم کار و مسئوليت و درجه بندي نقش افراد در گروه مي باشد، و اگر مفهوم مديريت را به صورت نسبي بپذيريم هر نوع تقسيم وظايف، بين گروهي از مجموعه انسانها ، مبين نوعي تقسيم بندي اهميت افراد در گروه و در نتيجه نشان دهنده نوعي طبقه بندي مديريت است. اين مفهوم از آنجا نتيجه مي شود که امروزه در تعريف مديريت گفته اند که در هر مجموعه اي از انسانها موضوع بودن يا نبودن مدير مطرح نيست بلکه موضوع ميزان درجه تاثير آن است چرا که مديريت عبارت از تاثيري است که يک فرد در يک مجموعه روي ساير افراد مي گذارد لذا در آن مجموعه هر کس به نسبت تاثيري که روي افراد دارد و نقشي که بعهده مي گيرد به همان نسبت نقش مديريت را ايفا کرده است.

در بحث مربوط به مديريت گاهي مديريت را به مفهوم خاص مديريت سازمانها که امروز در کتب مربوط به مديريت مطرح است گرفته اند و گاهي به مفهوم عام آن که شامل رهبري و هدايت در هر سطح و براي هر مجموعه اي از انسانها مي گردد.( Elgar, 2005).

در صورتي که مديريت را به معناي گرداندن بگيريم شامل هر نوع مديريت در هر سطح مي گردد و آنوقت مي توان مفاهيمي چون رهبري ، هدايت ، و امامت را نيز از موارد شمول آن دانست. همه مکتبها اعم از مکتبهاي مديريت (مکتب کلاسيک ، مکتب روابط انساني ، مکتب سيستم هاي اجتماعي و ...) مکتبهاي فلسفي و اجتماعي اذعان دارند که بشر براي ادامه حيات اجتماعي خود و رشد تعالي زندگي نيازمند رهبران و مديران است.

اختلافاتي که در مکتب هاي مختلف در اين مورد وجود دارد مربوط به نياز خصوصيات رهبران و نحوه گزينش آنها مي باشد. تاريخ بيشتر از هر چيز ديگر اهميت و نقش رهبران و مديران را ترسيم کرده است ، به طوري که برخي از مورخين و نويسندگان تمام پيروزي ها و شکست ها ، سازندگي ها و ويرانگريها و بالاخره سعادت و شقاوت بشر را در طول تاريخ مرهون رهبري هاي صحيح يا ناصحيح دانسته اند و هيچ عاملي را چون مديريت و رهبري براي سعادت و تعالي انسان موثر و نافذ نمي دانند.

دانلود مقاله با لينک مستقيم