سیاست و بازاریابی
داستان برند پژو؛ خودروساز اصیل فرانسه و مهم‌ترین شریک ایران خودرو
جمعه 20 ارديبهشت 1398 - 21:55:09
سیاست و بازاریابی - برند فرانسوی پژو، بیش از هر شرکت خارجی بر صنعت خودروسازی ایران تاثیر گذاشته است. داستان تأسیس و توسعه‌ی پژو، همراه‌با بررسی نقش آن در کشور ما و مهم‌ترین محصولات پژو در بازار جهانی، برای علاقه‌مندان خودرو جالب خواهد بود.

مثلث غول‌های خودروسازی فرانسه، شامل رنو ، سیتروئن و پژو همچنان به تولید و فروش گسترده در بازار جهانی مشغول هستند. هرچند که، قدرت تجاری و صنعتی شرکت‌های خودروساز فرانسوی، در مقایسه با دهه‌های 80 و 90 میلادی کاهش یافته است؛ همچنان با تیراژ تولید بالا، اهمیت ویژه‌ای در اقتصاد اروپا دارند. ادغام رنو و نیسان در اواخر قرن بیستم، شرکت فرانسوی را از نظر مالی و مدیریتی متحول کرد تا امروز، رنو بزرگ‌ترین برند خودروساز فرانسه باشد. در سمت دیگر ماجرا، اتحاد پژو با سیترون و تشکیل گروه PSA، موفقیت بزرگی به همراه نداشت و بارها به ورشکستگی کامل نزدیک شد. حمایت همه جانبه‌ی دولت فرانسه از خودروسازی این کشور و خصوصا برندهای گروه PSA، تاثیر زیادی بر ادامه‌ی حیات پژو و سیتروئن در سال‌های اخیر داشته است. سال 2014، شرکت دانگ فنگ چین و دولت فرانسه، هر کدام 14 درصد از سهام PSA را در اختیار گرفتند تا سرمایه‌ی لازم برای توسعه این خودروسازی بزرگ و نجات از ورشستگی پژو، فراهم شود.
208 مدل 2019، نمونه‌ای از یک خودروی کم‌مصرف و پرفروش ساخت پژو مدل‌های جدید پژو به پیشرانه‌های کم‌مصرف و کم‌حجم شهرت دارند. هرچند که خودروهای این شرکت، با توجه امکانات و اندازه بدنه، چندان اقتصادی به حساب نمی‌آیند؛ اما گارانتی طولانی‌مدت و نسبت قدرت به مصرف سوخت بسیار خوبی فراهم می‌کنند. به‌عنوان مثال، پژو 3008 که برنده‌ی خودروی سال اروپا در سال 2017 شد؛ با پیشرانه‌ی بنزینی و توربوشارژ 1.2 لیتری، قدرت 130 اسب‌بخار و مصرف سوخت 5 لیتر در 100 کیلومتر فراهم می‌کند که برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتربرساعت، ظرف 11 ثانیه کافی است. پژو 3008 دیزل هم، با پیشرانه‌ی 1.5 لیتری، قدرت 130 اسب‌بخار و مصرف سوخت 4 لیتر در 100 کیلومتر دارد که در نوع خود، از بهترین‌های دنیا است.
دیگر نکته‌ی مهم درباره‌ی خودروسازی پژو، به محصولات کم‌استهلاک و قابل اعتماد در دهه‌های 50 و 60 میلادی مربوط می‌شود که امروزه، هنوز در آفریقا و آمریکای جنوبی، تردد دارند. در کشور کوبا، تعداد درخور توجهی از خودروهای کلاسیک پژو، در حال استفاده هستند. از این دست، می‌توان مدل 404 را مثال زد که سال 1960 در فرانسه رونمایی شد؛ اما تا سال 1991 در خطوط تولید آرژانتین و کنیا حضور داشت. پژو 404 هنوز در جاده‌های بسیاری از کشورهای شمال افریقا و امریکای مرکزی، دیده می‌شود. وب‌سایت پژو از این خودرو برای تزئین صفحه‌ی پیغام خطای 404 استفاده می‌کند.
در ایران، پژو به‌عنوان مهم‌ترین شریک صنعت خودروسازی کشور شناخته می‌شود. رنو، واردکننده‌ی اولین خودروها به ایران در زمان قاجار محسوب می‌شود و سایپا هم، ضمن تأسیس کارخانه‌ی مشترک با سیتروئن در سال 1965 تشکیل شد؛ اما پژو از ابتدای دهه‌ی 90 میلادی (1370 خورشیدی) نقشی پررنگ‌تر از دیگر برندهای فرانسوی در خودروسازی ایران داشت. امروزه، بخش وسیعی از تولیدات خودرویی کشور، شامل انواع 405، 206 و پارس، تحت برند پژو و با لوگوی این شرکت فرانسوی در ایران عرضه می‌شوند.
نقش خانواده پژو در توسعه‌ی برند
اوایل قرن نوزدهم میلادی و سال 1810، مجموعه‌ای از شرکت‌های فرانسوی متحد شدند تا نقش پررنگ‌تری در تجارت جهانی مواد غذایی و خصوصا قهوه داشته باشند. اواسط قرن 19، تولیدات صنعتی به این اتحادیه اضافه شد تا دستگاه‌های آسیاب قهوه و تجهزات خانگی مرتبط با فراوری آن، عرضه شوند. در این هنگام، خانواده پژو وارد همکاری تجاری و صنعتی با اتحادیه توزیع‌کنندگان قهوه شد.
قهوه‌ساب پژو، یکی از قدیمی‌ترین محصولات این شرکت که همچنان تولید می‌شود سابقه‌ی خاندان پژو به قرن 15 میلادی باز می‌گردد؛ زمانی‌که آن‌ها، درکنار کشاورزی به آهنگری علاقه نشان دادند. یکی از مهم‌ترین اقدامات این خانواده در اواخر قرن 18، ساخت آسیاب آبی در شهر سوشو فرانسه بود. بنا بر اسناد تاریخی، سال 1814 کارخانه صنعتی پژو با هدف فعالیت در زمینه‌ی نساجی‌ تأسیس شد. از حدود سال‌های 1930، اولین دوچرخه‌های پژو وارد بازار شدند؛ اما تا اواسط دهه‌ی 50 قرن نوزدهم، دستگاه قهوه‌ساب، مهم‌ترین محصول پژو بود که برای اتحادیه توزیع‌کنندگان قهوه و بازار آزاد ارایه می‌شد. در کتاب‌های تاریخی، تأسیس رسمی اولین کارخانه صنعتی پژو، 2 قرن پیش و سال 1819 ذکر شده است.
آرماند پژو؛ تصویر سمت چپ و اولین نفر نشسته روی خودروی پژو تایپ 28 در سال 1900 آرماند پژو ، با عنوان بنیان‌گذار خودروسازی پژو و مهم‌ترین شخص در توسعه‌ی این شرکت خانوادگی شناخته می‌شود. از سال 1858 و با حمایت امیل پژو (پدر آرماند)، کارخانه دوچرخه‌سازی تأسیس شد. در همان دوران، نشان تجاری شیر روی دوچرخه‌ها قرار گرفت. سال 1882 و زمانی‌که آرماند پژو به سمت مدیرعاملی رسیده بود، تولید انبوه دوچرخه‌های پنی فارتینگ آغاز شد. تا قبل از آن، پژو برای کارخانه‌های مختلف، از جمله تولیدکنندگان دوچرخه، قطعات فلزی می‌ساخت.
دوچرخه‌ی کلاس پنی فارتینگ (penny farthing) به‌عنوان یکی از مهم‌ترین محصولات پژو در قرن نوزدهم، دارای یک چرخ بزرگ در جلو و چرخ کوچک در عقب بود. دوچرخه سوار با استفاده از فرمان و رکاب متصل به چرخ جلو، آن‌را به حرکت در می‌آورد و کنترل می‌کرد. این مدل، معمولا فاقد ترمز عقب بود و به زحمت می‌توانست نهایت سرعت 20 کیلومتربرساعت داشته باشد. بسیاری از راکبان دوچرخه‌های پنی فارتینگ، بوق شیپوری کوچکی حمل می‌کردند تا عابران را از حضور خود آگاه کنند. آغاز خودروسازی با برند پژو در سال نوزدهم
در نمایشگاه جهانی اختراعات سال 1889 پاریس، آرماند پژو با گوتلیب دایلمر ملاقات کرد و علاقه‌مند به صنعت نوپای خودروسازی در آلمان شد. در سال 1886 و ضمن همکاری پژو با مخترع مشهور فرانسوی، لئون سرپوله (Léon Serpollet) اولین خودروی پژو با استفاده از پیشرانه‌ی بخار به‌صورت آزمایشی تولید شده بود؛ اما به‌دلیل وزن بالای دیگ بخار و متعلقات آن، مورد توجه بازار واقع نشد. این محصول، پژو تایپ یک نام داشت و با قدرت 5 اسب‌بخار به نهایت سرعت 25 کیلومتربرساعت می‌رسید.
تایپ 2 ساخت 1890، اولین محصول پژو اولین خودروی پژو با پیشرانه‌ی درون‌سوز به نام تایپ 2، سال 1890 با همکاری شرکت فرانسوی پنهارد تولید شد که از فناوری و لایسنس دایلمر آلمان برای پیشرانه استفاده می‌کرد. سال 1892، تعداد 24 دستگاه خودروی پژو تایپ 3 به فروش رسید که اولین محصولات تجاری شرکت سازنده محسوب می‌شدند. سال 1899 تیراژ تولید خودروسازی پژو به سالیانه 300 دستگاه رسید که شامل مدل‌های مختلف، از جمله تایپ 3، تایپ 5 و تایپ 7 تا 28 می‌شد. اولین قهرمان اروپا در مسابقات سرعت
می‌توان پژو را، با سابقه‌ترین شرکت خودروسازی جهان در مسابقات اتومبیل‌رانی و دنیای موتوراسپرت دانست. در اولین رقابت، خودروی تایپ 3 در سال 1891 وارد مسابقه‌ی دوچرخه‌ساوری پاریس برست شد. مسیر رفت و برگشت پاریس تا شهر برست فرانسه، مسافتی 1200 کیلومتری است که طی 3 روز توسط خودروی پژو با میانگین سرعت 14.7 کیلومتربرساعت، به اتمام رسید. این حرکت نمادین و تبلیغاتی، در زمان خود بی‌سابقه بود و توجه عموم مردم به خودروی پژو را جلب کرد.
رقابت پاریس روان (Paris–Rouen) سال 1894، امروزه با عنوان قدیمی‌ترین رقابت اتومبیل‌رانی تاریخ شناخته می‌شود. در این مسابقه‌ی 126 کیلومتری، پژو تایپ 7 به قهرمانی رسید. این خودروی بنزینی، 3 دقیقه بعد از رقابت‌کننده‌ی مجهز به موتور بخار از خط پایان عبور کرده بود؛ اما به‌دلیل نیاز به زغال‌سنگ و کارگر مخصوص در خودروی بخاری، پژو تایپ 7 به‌عنوان برنده اعلام شد. محصول پژو از پیشرانه‌ی 3.7 اسب‌بخار دایلمر استفاده می‌کرد و از لاستیک‌های ضخیم بدون تیوپ بهره می‌برد که در آن زمان، تازگی داشت. دیگر نکته‌ی جالب در مسابقه‌ی پاریس روان 1894، کسب مقام اول تا دوازدهم توسط خودروهای ساخت پژو و پنهارد است که همگی دارای پیشرانه‌های دایلمر بودند. ساخت اولین پیشرانه و تاثیر بر رولزرویس
سال 1896، اولین پیشرانه‌ی پژو بدون وابستگی به دایلمر ساخته شد. این موتور 2 سیلندر، 8 اسب‌بخار قدرت داشت و سال 1897 روی خودروی پژو تایپ 15 نصب شد. مدتی بعد، آلبرتو سانتز خلبان و مخترع برزیلی، یک دستگاه تایپ 15 خرید و این محصول را به‌عنوان اولین خودروی بنزینی صادراتی به قاره امریکا، وارد کشور خود کرد. عملکرد تایپ 15 مورد توجه چارلز رولز قرار گرفت و همراه‌با هنری رویس، تصمیم به تأسیس نمایندگی فروش خودروهای پژو در انگلستان گرفتند. پس از شروع به فروش خودروهای فرانسوی در سال 1902، چارلز رولز و هنری رویس در سال 1904، اولین محصول خود با برند رولزرویس را تولید کردند. قدیمی‌ترین کارخانه‌ی موتورسیکلت جهان
کارخانه‌ی موتورسیکلت‌سازی پژو در ابتدای قرن بیستم، قدمتی بیشتر از رقبا نداشت؛ اما به‌دلیل ادامه‌ی فعالیت تاکنون، قدیمی‌ترین نمونه‌ی درحال فعالیت محسوب می‌شود. در سال 1898 و تنها 2 سال پس از ساخت پیشرانه، نخستین موتورسیکلت‌های پژو در نمایشگاه خودروی پاریس معرفی شدند. این محصول، از پیشرانه‌ی ساخت شرکت فرانسوی دیون باتن (Dion-Bouton) استفاده می‌کرد که روی چرخ عقب نصب می‌شد. در همان ایام، نمونه‌های سه چرخ از موتورسیکلت‌های پژو نیز تولید شدند که از نظر فنی، وابسته به دیون باتن بودند. تا سال‌های 1910، محصولات موتورسیکلت‌سازی پژو، از پیشرانه‌ی برندهای مختلف استفاده می‌کردند.
خودروساز فرانسوی، خیلی زود در دنیای موتورسیکلت‌ها مطرح شد. در سال 1907، پژو به مقام قهرمانی مسابقات Isle of Man) TT ) رسید. سال 1914، پژو موفق شد اولین موتورسیکلت دنیا با پیشرانه‌ی 2 سیلندری و میل‌سوپاپ دوبل بالاسری (Dual Overhead Camshafts ) را تولید کند. این محصول، M 500 نام داشت و در مسابقات مختلف شرکت کرد. یکی از مهم‌ترین توانایی‌های M 500 رسیدن به نهایت سرعت 122 کیلومتربرساعت و ثبت رکورد جهانی سریع‌ترین موتورسیکلت دنیا در سال 1913 بود. این مدل با پیشرانه‌ی 500 سی‌سی و قدرت 15 اسب‌بخار، برتری‌های فنی متعدد نسبت به رقبا داشت و در جنگ جهانی اول، کیفیت خوب خود را ثابت کرد.
تا سال 1950، کارخانه‌ی موتورسیکلت‌سازی پژو با بیشترین تیراژ تولید در فرانسه، یکی از بزرگ‌ترین‌ها در اروپا بود. انواع موتوسیکلت‌های کراس و اسپرت، تا سال 2010 در سبد پژو وجود داشتند. حتی در سال 2016 هم، پژو و ماهنیدرا مسابقات معتبر موتو GP شد؛ اما موفقیتی به دست نیارود. سال 2015، ماهنیدار هندوستان 51 درصد از سهام این شرکت را تصاحب کرد. تا امروز، 49 درصد از سهام موتورسیکلت‌سازی پژو، هنوز در اختیار گروه پژو – سیتروئن (PSA) قرار دارد. امروزه، تنها 4 مدل موتورسیکلت در کلاس اسکوتر توسط پژو تولید می‌شوند.
اواسط دهه‌ی 50 خورشیدی در ایران، علاوه‌بر دوچرخه‌های پژو که سال‌ها قبل وارد شده بودند، چند مدل موتورسیکلت سبک‌ یا اصطلاحا موتورگازی (دوچرخه موتوردار) هم فروخته شد که البته، تیراژ عرضه‌ی آن‌ها، بسیار بالا بود. نمونه‌های وارداتی به ایران که بعدها در داخل مونتاژ شدند، موتورسیکلت‌های پژو 103 و 104 با طراحی 1968 محسوب می‌وند. آغاز قرن بیستم و همکاری با بوگاتی
بین سال‌های 1900 تا 1914، خودروسازی پژو با رشد بسیار خوبی رو‌به‌رو شد. سال 1901، تمامی مدل‌های تولیدی در فرانسه، به تعداد تقریبا مساوی بین پژو و رنو تقسیم شدند.
اتوره بوگاتی، پشت فرمان پژو به‌به (Bébé) در سال 1912 در ابتدای قرن بیستم، پیشرانه‌های تک سیلندر پژو با حجم 652 سی‌سی و قدرت 5 اسب‌بخار، روی خودروی اقتصادی به‌به (Bébé) نصب شدند که توسط اتوره بوگاتی طراحی شده بود. علاوه‌بر این مدل 2 نفره که مورد توجه بازار قرار گرفت؛ محصولات دیگری با پیشرانه‌های 8 و 12 اسب‌بخار هم در سبد پژو وجود داشتند که از پیشرانه‌های تحت لیسانس دایملر استفاده می‌کردند. پژو تایپ 125، یکی از مهم‌ترین محصولات پژو در سال 1910 بود. تا آن زمان، پیشرانه‌های 4 سیلندر و 6 سیلندر هم به خط تولید خودروساز فرانسوی اضافه شده و توانایی فنی شرکت را افزایش داده بودند. تایپ 125 در سال 1910، یک خودروی اسپرت و سرعتی محسوب می‌شد که می‌توانست به‌لطف پیشرانه‌ی 1150 سی‌سی، به سرعت 50 کیلومتربرساعت برسد. سال 1912 همکاری بین اتوره بوگاتی (موسس برند بوگاتی) و پژو ادامه یافت و این مهندس فرانسوی، خودروی پرفروش به‌به را بازطراحی کرد. محصول نهایی با پیشرانه‌ی 655 سی‌سی و 855 سی‌سی، تایپ 69 نام گرفت. این خودرو تا سال 1916، به مجموع تولید 3095 دستگاه رسید. طراحی پرفروش‌ترین محصول پژو تا آن زمان، برای اتوره بوگاتی هم اعتبار کسب کرد.
قهرمانی خودروی پژو با رانندگی داریو رستا در ایندی 500 سال 1916 اولین دهه‌ی قرن بیستم، موفقیت پژو در مسابقات اتومبیل‌رانی را تداوم داد. پیش از آغاز جنگ جهانی اول، گروهی از مهندسان و رانندگان فرانسوی و ایتالیایی، برای تیم پژو کار می‌کردند. در بسیاری از مسابقات جایزه بزرگ اروپا، پژو توانست برتر از مرسدس بنز ظاهر شود و به مقام قهرمانی برسد. مهم‌ترین دستاورد خودروساز فرانسوی در آن سال‌ها، کسب مقام نخست در مسابقات ایندی 500 امریکا سال 1913 بود که توسط ژول گوکس انجام شد. در نتیجه، برای اولین‌بار یک خودروی اروپایی با راننده‌ی غیرامریکایی به مقام قهرمانی ایندی 500 رسید. سال 1916 هم، پژو توانست با رانندگی داریو رستا، قهرمانی ایندی 500 را تکرار کند. جنگ جهانی اول
خودروسازی پژو با شروع جنگ، تولید موتورسیکلت‌های M 500 را افزایش داد. این مدل، سرعت بسیار بالایی داشت و نقش مهمی در انتقال اطلاعات جنگی بین نیروها بازی می‌کرد. تا آن زمان، ارزش موتورسیکلت به‌عنوان یک وسیله‌ی نقلیه‌ی نظامی ، توسط بسیاری کشورها نادیده گرفته شده بود.
در ابتدای جنگ جهان اول، ارتش آلمان به تانک‌ها و نفربرهای زرهی تکیه داشت و برتری محسوسی نسبت به ادوات جنگی دیگر کشورهای اروپایی ایجاد کرده بود. در این زمان، پژو وارد عمل شد و از پلت فرم مدل‌های 146 و 148، خودرویی شبیه به وانت ساخت. سپس با کمک مهندسان ارتش فرانسه، پژو AM و AC عرضه شدند. خودروهای نظامی پژو، پیش از اختراع تانک و سلاح‌های سنگین قابل نصب روی آن‌ها، به‌دلیل توانایی بالا در حمل افراد و قابلیت تیراندازی با مسلسل یا توپ روی سقف، دارای طرحی خلاقانه‌ بودند. پژو AM و AC با وزن خالص 4.5 تن و پیشرانه‌ی 40 اسب‌بخار، نهایت سرعت 40 کیلومتربرساعت داشتند. این مدل‌ها در ارتش فرانسه، الهام بخش خودروی نظامی رولزرویس MK1 و بسیاری دیگر محصولات زرهی ارتش بریتانیا بودند. بعد از اتمام جنگ جهانی اول هم، کشورهای شرق اروپا، مخصوصا حکومت صرب‌ها و یوگسلاوی که درگیر جنگ داخلی با بولشویک‌ها شده بودند، چند دستگاه AM و AC به پژو سفارش دادند. سال‌های 1915 تا 1940
پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، پژو توانست به‌عنوان یک خودروساز بزرگ با محصولات مقاوم و کم‌استهلاک در اروپا مطرح شود. در سال‌های 1920، مدل‌هایی از پژو وارد مسابقات نمایشی و رقابت با اسب‌ها می‌شدند تا پرش از سکوها و فنربندی بسیار خوب خود را، نشان دهند. سال 1919 و بعد از اتمام جنگ جهانی اول، تعدادی از خودروهای پژو که کارکرد بیش از 200 هزار کیلومتر داشتند هم، به‌عنوان محصولاتی جان‌سخت در رسانه‌های آن زمان، تبلیغ می‌شدند.


اوایل دهه‌ی 20 میلادی، پژو توانست اولین پیشرانه‌ی دنیا با 5 سوپاپ در هر سیلندر بسازد که مجهز به 3 میل‌سوپاپ بود. این نمونه برای نصب روی خودروهای مسابقه‌ای طراحی شد و در زمان خود، فناوری بالای پژو در صنعت موتورهای درون‌سوز را نشان می‌داد. البته پروژه‌ی 5 سوپاپ در یک سیلندر، در عمل شکست خودر و ثابت شد، سیستم 4 سوپاپ که در خودروهای امروزی هم وجود دارد؛ از نظر راندمان و استهلاک بهتر از مدل 5 سوپاپ است. آغاز استفاده از کدهای 3 رقمی
مدل 201، یکی از مهم‌ترین محصولات پژو در ابتدای دهه‌ی 1930 بود. این خودرو، در سال 1929 و مدتی پس از سقوط بازار بورس نیویورک رونمایی شد تا جای خالی خودروهای امریکایی که با بحران اقتصادی رو‌به‌رو بودند را پر کند. در همان زمان، بسیاری از خودروسازان اروپا از جمله پژو هم، به ورطه‌ی ورشکستگی نزدیک شده بودند. مدل 201 با ظاهر جذاب و قیمت اقتصادی، طی 18 سال به تعداد 142 هزار دستگاه تولید شد و سهم زیادی در نجات اقتصادی پژو داشت. این خودروی 900 کیلوگرمی با پیشرانه‌های 1122 سی‌سی و 23 اسب‌بخار می‌توانست به نهایت سرعت 80 کیلومتربرساعت برسد. پژو 201 با مدل 1465 سی‌سی و 35 اسب‌بخار تولید شد که می‌توانست به بدنه‌ی 4‌در، 2‌در و حتی وانت یا استیشن داشته باشد.
پژو 402 مدل 1935 پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، پژو توانست با مدل‌های 402 و 302 و 202 وارد فاز تولید خودروهای مدرن و آیرودینامیک شود. این خودروها در کلاس سوپرمینی طراحی شدند که در اواخر سال‌های 1930، محبوبیت داشت. طراحی 302 و 202 متفاوت از رقبا بود و به‌دلیل نصب چراغ‌ها، زیر جلوپنجره، به‌راحتی تشخیص داده می‌شد. مشابه خودروهای امروزی پژو، عدد سمت چپ، بزرگ یا کوچک‌ بودن ابعاد هر مدل را نشان می‌داد. پژو 402 و 302 و 202 به ترتیب دارای بدنه‌ی بزرگ‌‌تر و پیشرانه‌ی قوی‌تر نسبت به دیگری بود.
پژو 601، پروژه‌ی جاه‌طلبانه‌ی خودروساز فرانسوی برای حضور در بازار مدل‌های لوکس و گران‌قیمت بود. این خودرو 2در 4 نفره، با بدنه‌های کوپه (سقف فلزی) و رودستر (سقف پارچه‌ای جمع‌شونده) 2نفره سال 1934 معرفی شد. پیشرانه‌ی 6 سیلندر 2.1 لیتری، 60 اسب‌بخار قدرت داشت و پژو 601 را به نهایت سرعت 110 کیلومتربرساعت می‌رساند. نسخه‌های از این خودرو با بدنه‌ی 4در و لیموزین هم تولید شدند که رقیبی فرانسوی برای رولزرویس به حساب می‌آمدند. تولید پژو 601 بعد از 18 ماه و فروش بسیار خوب 4 هزار دستگاه به‌دلیل بحران اقتصادی اروپا و امریکا متوقف شد.

پژو 402 دالمات، نسخه‌ی اسپرت رودستر ساخت1937 Peugeot 402 Darlmat Special Sport Roadster</h4>">
Peugeot 402 Darlmat Special Sport Roadster</h4>">
Peugeot 402 Darlmat Special Sport Roadster</h4>">
Peugeot 402 Darlmat Special Sport Roadster</h4>">

موفقیت پژو با مدل‌های سری 202 و 402 آنقدر عالی بود که مدل‌های اسپرت و تولید محدود از این محصولات به بازار خودروهای فرانسوی اضافه شدند. امیل دارلمات (Émile Darl"mat) صاحب برند دارلمات، در اواخر دهه‌ی 1930، نسخه‌ها‌یی از پژو 402 و 302 را با تیپ بدنه‌ی اسپرت عرضه کرد. این خودروها، عموما از پیشرانه‌ی 2 لیتری و 70 اسب‌بخار پژو استفاده می‌کردند؛ اما به‌لطف وزن کمتر و آیرودینامیک بهتر، نهایت سرعت بیش از 120 کیلومتربرساعت داشتند. مدل 402 اسپرت رودستر که با کد 402DS شناخته می‌شود؛ در مسابقات سرعت و حتی لومانز 24 ساعته هم شرکت کرد. این خودرو با نهایت سرعت 170 کیلومتربرساعت، امروزه یکی از ارزشمندترین خودروهای کلاسیک فرانسوی در دنیا است و با قیمتی حدود 500 هزار دلار، حراج می‌شود. سال‌های جنگ جهانی دوم
پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، در سال 1939 تولید پژو به سالیانه 52,796 دستگاه رسید که عمده‌ی آن، به مدل 202 اختصاص داشت. در آن زمان، پژو بعد از سیتروئن، بزرگ‌ترین خودروساز فرانسه بود؛ اما پس از اشغال فرانسه توسط نازی‌های آلمان در سال 1940، کارخانه‌های پژو مثل دیگر صنایع فرانسه، تعطیل شدند. بعد از جنگ جهانی دوم
سال 1946، مدل 202 به خط تولید پژو بازگشت و به تعداد 14 هزار دستگاه، فروخته شد. خیلی زود، طراحی محصولات جدید در دستور کار مهندسان پژو قرار گرفت و مدل 203 در سال 1947 به نمایشگاه پاریس رسید تا اولین محصول جدید پژو، بعد از اتمام جنگ باشد.

پژو 203 با بدنه‌ی 4در، ساخت 1949 نمای ظاهری 203 از خودروهایی امریکایی و خصوصا محصولات کرایسلر الهام گرفته شد. محصول نهایی، آنچنان پرفروش و محبوب بود که تا 12 سال و به تعداد 700 هزار دستگاه، در خط تولید باقی ماند. بین سال‌های 1949 تا 1955 که دوران بازسازی فرانسه بعد از پایان جنگ بود؛ پژو 203 تنها محصول تولیدی شرکت سازنده محسوب می‌شد. این خودرو، بیشترین فروش خود را با بدنه‌ی 4در داشت؛ اما در نسخه‌های کوپه‌ی 2در، رودستر (سقف پارچه‌ای) و استیشن‌واگن هم تولید شد. از سال 1952، شیشه‌ی مثلثی درهای جلو (لچکی) و ادوات لوکس کروم به زیبایی 203 افزود. این خودرو، تقریبا تمامی مدل‌های 203 با پیشرانه‌ی 1.3 لیتر تولید شدند و حدود 45 اسب‌بخار، قدرت داشتند. نهایت سرعت این مدل در نسخه‌های مختلف، حدود 110 تا 120 کیلومتربرساعت بود و می‌توانست ظرف 20 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد. با این اوصاف، پژو 203 در زمان خود، عملکردی جالب‌توجه داشت.
پژو 203 با بدنه‌ی 2در کابریو، ساخت 1949 کیفیت ساخت و استهلاک این خودرو، آنچنان خوب بود که 2 جهانگرد فرانسوی در سال 1953، مسافت 15 هزار کیلومتری پایتخت افریقای جنوبی تا پاریس را به کمک پژو 203 و طی 17 روز، طی کردند. این محصول با عنوان اولین خودروی پژو که خارج از اروپا تولید شد، شناخته می‌شود. اواخر سال 1949 کارخانه‌ی پژو در استرالیا افتتاح و مدل 203 را به تولید رساند. این خودرو در استرالیا نیز با استقبال مواجه شد.
پژو 403 با بدنه‌ی استیشن، ساخت 1956 فروش بسیار خوب محصولات پژو با تولید 403 ادامه یافت که بعد از 203 در سال 1955 معرفی شد. این محصول هم، 11 سال در خط تولید باقی ماند و به تعداد بیش از یک میلیون و 200 هزار دستگاه فروخته شد. طراحی 403 با الهام از فیات 1900 و توسط استودیو پینین فارینا در سال 1954 به پایان رسید. ابتدا، پیشرانه‌ی 1.3 لیتری 203 روی 403 نصب شد؛ اما خیلی زود با موتور جدید 1.5 لیتری با قدرت 65 اسب‌بخار به دست مصرف‌کننده رسید. پژو 403 هم با تیپ بدنه‌های سدان ، استیشن (Familiale) و کابریو تولید می‌‌شد. دهه‌ی 1960؛ همکاری با پینین فارینا و تحول در طراحی خودروهای پژو
معرفی پژو 403 در اواسط دهه‌ی 50 میلادی، موفقیت بزرگ برای شرکت سازنده و نتیجه‌ای عالی از همکاری پژو با استودیو طراحی پینین فارینا بود؛ اما ظاهری خلاقانه و متفاوت از رقبا ارایه نکرد.
سال 1960، پژو 404 رونمایی و به محصولی افسانه‌ای در تاریخ خودروسازی فرانسه تبدیل شد. طراحی این محصول، حاصل کار پینین فارینا بود و آنچنان مورد توجه قرار گرفت که در کشورهای مختلف، ازجمله شیلی، آرژانتین، کنیا، آفریقای جنوبی و حتی کانادا، روی خط تولید رفت. پژو 404، با طرح بدنه‌ی کلاسیک تا سال 1991 و به مدت بیش از 30 سال در کنیا ساخته می‌شد. از ابتدا، 404 با هدف تولید به‌صورت یک طرح با 3 نوع بدنه‌ی سدان، استیشن و وانت برنامه‌ریزی شد؛ اما به‌دلیل استقبال بالا، با بدنه‌ی کوپه‌ی 2در و کابریوله هم به تولید رسید. تا سال 1975، مجموع تولید پژو 404 در فرانسه، یک میلیون و 847 هزار دستگاه بود و در مجموع کارخانه‌های مختلف جهان، به عدد 2 میلیون و 885 هزار دستگاه رسید.
پژو 404، به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین خودروهای پرفروش اروپایی در ایران شناخته می‌شود. این محصول با بدنه‌ی سدان 4در و پیشرانه‌ی 1.6 لیتر به کشورمان وارد شد و فروش بسیار خوبی در اوایل دهه‌ی 50 میلادی داشت. نهایت سرعت پژو 404 در حدود 150 کیلومتربرساعت و میانگین مصرف سوخت، 10 لیتر در 100 کیلومتر بود. مدل‌های استیشن از این خودرو هم، به تعداد اندک در ایران فروخته شدند.
Peugeot 404 Diesel Record Car</h4>">
Peugeot 404 Diesel Record Car</h4>">
Peugeot 404 Diesel Record Car</h4>">
Peugeot 404 Diesel Record Car</h4>">

مدل کوپه و کابریوله از پژو 404، برخلاف نسخه‌های 4در معمولی، خودروهایی لوکس و نسبتا گران‌قیمت محسوب می‌شدند. در سال 1962، پژو 404 کوپه مجهز به جعبه‌دنده 3 سرعته‌ی خودکار ساخت ZF و سیستم انژکتور ساخت آلمان بود که همراه‌با پیشرانه‌ی تقویت‌شده، می‌توانست ظرف 12.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد و نهایت سرعت 165 کیلومتربرساعت داشته باشد. در آن زمان، هزینه‌ی خرید پژو 404 کوپه، حدود 4 هزار دلار (معادل 35 هزار دلار امروزی) و تقریبا برابر با جگوار E تایپ بود. علاوه‌بر اینها، نسخه‌ی ویژه‌ای از 404 با پیشرانه‌ی دیزل نیز ساخته شد که رکوردهای مختلف در زمینه‌ی مصرف سوخت و دوام قطعات بر جای گذاشت.
دومین محصول محبوب پژو که باز هم توسط پینین‌ فارینا طراحی شد، 504 نام داشت. این خودرو، ظاهری مدرن، اسپرت و انتقامجو فراهم می‌کرد که متفاوت از محصولات قدیمی پژو، جوان‌پسند و آینده‌نگر بود. بین سال‌های 1968 تا 1983، مدل‌های مختلف 504 با بدنه‌ی سدان، کوپه، وانت و استیشن در خط تولید پژو فرانسه باقی ماند و فقط در این کشور، به تعداد بیش از 3 میلیون دستگاه تولید شد. این خودرو فراتر از 404 در کشورهای مختلف دنیا، از برزیل گرفته تا اسپانیا و نیجریه به تولید رسید. به همین دلیل، آمار دقیقی از عرضه‌ی جهانی 504 وجود ندارد. این خودرو تا سال 2006 در نیجریه تولید می‌شد.
Peugeot 504 Cabriolet</h4>">
Peugeot 504 Cabriolet</h4>">
Peugeot 504 Cabriolet</h4>">
Peugeot 504 Cabriolet</h4>">

نسخه‌ی کابریوله از 504 هم، محبوبیت زیادی در بازار جهانی داشت. این خودرو به هنگام تولید در سال1974، از معدود مدل‌های اسپرت فرانسوی بود که طراحی جوان‌پسند و شبیه به محصولات ایتالیایی فراهم می‌کرد. پژو 504 کابریوله از پیشرانه‌ی قدرتمند 6 سیلندر و 2.7 لیتر استفاده می‌کرد که قدرت 136 اسب‌بخار و نهایت سرعت 185 کیلومتربرساعت در اختیار راننده می‌گذاشت. تولید این خودرو تا سال1983 ادامه یافت. دهه‌ی 1970؛ خرید سهام سیتروئن و کرایسلر اروپا
سودآوری پژو تا اوایل دهه‌ی 70 میلادی، این خودروساز را به شرکتی ثروتمند تبدیل کرد. در این زمان، سیتروئن با کاهش فروش مواجه شد و درنهایت، 30 درصد از سهام خود را به پژو واگذار کرد. سال 1975، مشکلات مالی سیتروئن افزایش یافت و درنهایت با کمک دولت فرانسه، پژو توانست بخش عمده‌ی سهام سیتروئن را در اختیار بگیرد. گروه خودروسازی PSA مخفف Peugeot Société Anonyme حاصل ادغام شرکت‌های پژو و سیتروئن در سال 1976 ثبت شد. اواسط دهه‌ی 70 میلادی، مدیران پژو برای خرید خودروسازی مازراتی هم تلاش کردند اما درنهایت، منصرف شدند. سال 1976، پژو به سراغ کرایسلر رفت که درگیر مشکلات اقتصادی بود. پس از اتمام مذاکرات، شاخه‌ی اروپایی کرایسلر امریکا که با برندهای سیمکا در فرانسه و روتس (Rootes) در انگلیس فعالیت می‌کرد، به پژو واگذار شد. توجه به بازار هاچبک‌های کوچک
پیش از آنکه فولکس واگن با مدل مشهور گلف در سراسر جهان مطرح شود؛ خودروسازان فرانسوی با معرفی پژو 104 و رنو 5 توانستند، سهم بزرگی از بازار هاچبک‌های کوچک اروپا را در اختیار داشته باشند.
طراحی پژو 104 توسط پائولو مارتینی در استودیو پینین فارینا انجام شد و سال 1972 به تولید رسید. این محصول هم مشابه بسیاری دیگر تولیدات پژو، با بدنه‌های سدان و استیشن هم فروخته شد؛ اما از سال 1976 تمامی حجم تولید مدل 104، به نسخه‌های هاچبک 4در و 2در اختصاص پیدا کرد. تا سال 1988 و به مدت 16 سال، پژو 104 با مجموع فروش یک میلیون و 625 هزار دستگاه، محبوبیت زیادی در اروپا داشت. دهه‌ی 80 میلادی؛ توسعه‌ی خودروهای خانوادگی
به عقیده‌ی کارشناسان، سال‌های 1985 تا 2000، دوران طلایی پژو در تاریخ خودروسازی جهان محسوب می‌شود. پس از این دوران، فروش مدل‌های فرانسوی در سراسر دنیا کاهش یافت و صنعت خودروسازی این کشور، برای مدتی نزدیک به 15 سال با بحران مالی و عدم تقاضا رو‌به‌رو شد.
اولین محصول مهم پژو در دهه‌ی 80 میلادی، مدل 205 بود که اتفاقا حضوری ناموفق و کم‌رنگ در ایران داشت. برخلاف 104 که خودرویی اقتصادی با پیشرانه‌ی کم‌مصرف است؛ نسخه‌های مختلف 205 برای حضور در کلاس هاچبک‌های اسپرت (سوپرمینی) و رقابت با فولکس واگن گلف ، طراحی شدند. این خودرو سال 1984 به بازار اروپا رسید و تا سال 1988 به تعداد 5.3 میلیون دستگاه فروخته شد. در همان دوران، مجله‌های مختلف، پژو 205 را بهترین خودروی سال و دهه‌ی 80 اروپا دانستند. این محصول، سال‌ها پرفروش‌ترین خودرو ساخت فرانسه در جهان بود.
پژو 205 فقط با بدنه‌ی هاچبک 4در و 2در تولید شد؛ اما 8 پیشرانه‌ی مختلف داشت. نسخه‌ی پایه با پیشرانه‌ی 4 سیلندر یک لیتری 45 اسب‌بخار، حدود 19 ثانیه پس از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید و نهایت سرعت 140 کیلومتربرساعت داشت؛ اما در عوض با مصرف سوخت 6 لیتر در 100 کیلومتر همراه بود که در زمان خود، جذابیت داشت. پژو 205 با مدل GT هم فروش بسیار خوبی ارایه کرد. این محصول با پیشرانه‌ی 1.9 لیتری، قدرت 120 اسب‌بخار داشت و به‌لطف وزن خالص 880 کیلوگرم، ظرف 8.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید. پژو 205GT با جعبه‌دنده خودکار 4 سرعته هم، تولید می‌شد.
پژو 405 ، آشناترین محصول خودروسازی فرانسه برای ایران است. این محصول، در اروپا نیز فروش بسیار خوبی داشت و با تحسین کارشناسان، افتخارات بسیاری کسب کرد. اولین مدل از پژو 405، سال 1987 معرفی شد و به‌لطف طراحی استادانه‌ی استودیو پینین فارینا، 10 سال روی خط تولید پژو فرانسه باقی ماند. این خودرو، هم‌زمان در 11 کشور تولید شد و همچنان در کشورهای ایران و مصر، عرضه می‌شود. مجموع فروش پژو 405 تا سال 1997 به عدد 2.5 میلیون دستگاه رسید. این محصول، آخرین خودروی فروخته شده با برند پژو در امریکا محسوب می‌شود.
پژو 405 با بدنه‌های سدان و استیشن 4در، تنوع کم‌نظیری از پیشرانه‌های مختلف داشت. این خودرو با موتور 1.4 لیتری 75 اسب‌بخار هم تولید شد؛ اما با پیشرانه‌ی 1.6، 1.8 و 2 لیتری، همراه امکانات رفاهی سری GL و GLX وارد ایران شد. در بازار اروپا، پژو 405 مجهز به پیشرانه‌ی توربوشارژ و کد مدل 2.0 T16 محبوبیت زیادی پیدا کرد. این مدل با قدرت 196 اسب‌بخار، می‌توانست در زمان 7 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد و با میانگین مصرف سوخت 9.4 لیتر در 100 کیلومتر، نهایت سرعت 230 کیلومتربرساعت داشت.
سومین محصول پرفروش پژو در سال‌های طلایی قبل از قرن بیستم، مدل 206 بود. این محصول هم به خط مونتاژ ایران‌خودرو رسید و تولید خود را تاکنون، ادامه داده است. پژو 206 ، در سال 1998 توسط استودیو پینین فارینا طراحی شد و تا سال 2012 در فرانسه روی خط تولید بود. مجموع فروش 206 تا امروز، از مرز 10 میلیون دستگاه گذشته است و با عنوان پرفروش‌ترین محصول پژو در تاریخ شناخته می‌شود. این خودرو، در انگلستان محبوبیت زیادی دارد و با آمار بسیار بالا در نسخه‌های دست دوم، معامله می‌شود. مشابه ایران، پژو 206 در بازار جهانی هم با پیشرانه‌های 1.4 و 1.6 لیتری، فروش بیشتری در مقایسه با دیگر مدل‌ها داشته است. این خودرو در فرانسه، با بدنه‌ی 2‌در و 4‌در هاچبک به‌عنوان محصول اصلی تولید شد؛ اما نسخه‌های 2در صندوق‌دار (206 CC) و 4‌در استیشن (206SW) هم به‌عنوان نمونه‌های جانبی عرضه شدند. ترکیب پژو 206 CC با مدل هاچبک 4‌در، منجر به تولید 206 SD شد که با نام 206 صندوق‌دار شهرت دارد. این محصول، اولین‌بار در ایران دیده شد؛ اما در کشورهای امریکای جنوبی و همچنین مالزی و چین روی خط تولید رفت. قدرتمندترین مدل 206 با نام‌های 206 GTi و 206RC، مجهز به پیشرانه‌ی 2 لیتری و قدرت 177 اسب‌بخار، ظرف 7.7 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید. قرن بیستم؛ آغاز و پایان بحران در پژو
سال 2006، اولین نشانه‌های مشکلات مالی در خودروسازی پژو، علنی شد. در ابتدا، این شرکت کارخانه‌ی بزرگ خود در کاونتری انگلستان را با 2300 شاغل مستقیم و 5 هزار شاغل غیر مستقیم، تعطیل کرد. پژو برنامه‌ی تولید 4 میلیون خودرو در سال را به‌عنوان هدف خود تعیین بود؛ اما به عدد 2 میلیون در سال 2009 رسید. همان سال، مدیرعامل، طراح ارشد و بسیاری از مسئولان پژو برکنار شدند و ارزش سهام شرکت، شدیدا کاهش یافت.
Peugeot RCZ </h4>">
Peugeot RCZ </h4>">
Peugeot RCZ </h4>">
Peugeot RCZ </h4>">

از ابتدای سال 2010، برنامه‌های توسعه در پژو، تغییر کردند. در مرحله‌اول، بازتولید خودروهای اسپرت ارزان‌قیمت با استفاده از فناوری‌های موجود، انجام شد. مدل RCZ یک خودروی مفهومی بود که اساسا، برنامه‌ای برای تولید آن وجود نداشت؛ اما با هدف ایجاد تنوع در سبد پژو، سال 2010 به فروش رسید. سال اول، 30 هزار دستگاه پژو RCZ تولید شد و سال بعد، فروش به 50 هزار دستگاه افزایش یافت. البته تقاضا برای این خودروی 2‌در 4نفره، آنقدر زیاد نبود که منجر به نجات پژو از بحران مالی شود؛ اما نام ارزش تبلیغاتی بالایی برای شرکت سازنده داشت و مورد تحسین رسانه‌ها قرار گرفت. در آن دوران، پژو و سیتروئن با عنوان‌هایی مثل سازندگان خودروهای کسالت‌آور و مدرسه‌ی پیرمردها شناخته می‌شدند؛ اما RCZ ثابت کرد، پژو می‌تواند از پیشرانه‌ی 1.6 لیتری با مصرف سوخت 6.5 لیتر در 100 کیلومتر، قدرت 270 اسب‌بخار و سرعت‌گیری صفرتا 100 کیلومتربرساعت 6 ثانیه، بگیرد. تغییر ساختار سهام‌دارن عمده و هیئت مدیره‌ی پژو، مرحله‌ی دوم مبارزه با بحران در این شرکت اصیل فرانسوی بود. مشارکت با جنرال موتورز در سال 2012 آغاز شد و با فروش 7 درصد از سهام پژو به این شرکت امریکایی، تحقق یافت. این توافق، صرفه‌جویی مالی بسیار خوبی برای گروه PSA فرانسه بود؛ چراکه می‌توانست از پلتفرم بعضی از محصولات جنرال موتورز استفاده کند و هزینه‌های خود را کاهش دهد. همان سال، مدیران پژو از احتمال تعطیلی چند کارخانه در فرانسه و اخراج 8 هزار تا 10 هزار شاغل خبر دادند که منجر به دریافت وام‌ و فاینانس از بانک‌های فرانسوی به ارزش 14.9 میلیارد دلار شد. علاوه‌بر این، دولت فرانسه هم ضمانت‌های مالی به ارزش 9 میلیارد دلار در اختیار گروه PSA قرار داد.
در سال 2014، اعضای خاندان پژو قبول کردند سهم خود را از 25 درصد به 14 درصد کاهش دهند؛ ضمن اینکه دخالت در امور مدیریتی پژو را به سهام‌داران بزرگ، واگذار کنند. مدتی بعد، بخشی از سهام پژو به دانگ فنگ چین فروخته شد تا علاوه‌بر تأمین سرمایه برای پروژه‌های توسعه‌ی محصولات، منجر به افتتاح چهارمین کارخانه‌ی بزرگ پژو در چین با طرفیت تولید سالیانه 300 هزار دستگاه شود.
مدیران پژو تصمیم گرفتند، بیشترین سرمایه‌گذاری را به ساخت پیشرانه‌های قدرتمند و کم‌مصرف اختصاص دهند. این شرکت موفق شد، پیشرانه‌های 3 سیلندر با فناوری پیورتک (PureTech) بسازد که حجم کم، راندمان بالا و آلایندگی بسیار کم داشتند. این سری محصولات، جوایز متعدد، از جمله بهترین پیشرانه‌ی سال را به دست آوردند. امروزه، پیشرانه‌های پیروتک یک لیتری با قدرت 68 اسب‌بخار و 1.2 لیتری با قدرت 110 اسب‌بخار، روی مدل‌های هاچبک پژو، به ترتیب با مصرف سوخت 4.5 و 6 لیتر در 100 کیلومتر نصب می‌شوند. همچنین پیشرانه‌های سری پرینس با کد THP طی همکاری مشترک پژو با بی‌ام‌و ، گسترش یافته‌اند. این موتورهای توربوَارژ با حجم 1.6 لیتر، قدرت‌های 208، 253 و 270 اسب‌بخار تولید می‌کنند.
مرحله‌ی دیگری از اقدامات نجات اقتصادی پژو، تأسیس خط تولید در کشورهای دارای نیروی کار ارزان بود. سال 2011، کارخانه‌ی پژو در گجرات هند آغاز به کار کرد. مرکز مونتاژ پژو در گروه خودروسازی دانگ‌فنگ چین هم با سرمایه‌گذرای مشترک، گسترش یافت. البته پژو برنامه‌هایی برای تأسیس کارخانه در ایران نیز داشت که به دلایل مختلف، از جمله تحریم‌های امریکا و همچنین قوانین پیچیده‌ی مالکیت صنعتی در کشورمان، نهایی نشد. محصولات پژو در سال 2019
امسال 7 خودرو با بدنه‌های متفاوت در سبد پژو دیده می‌شوند که شامل مدل‌های 108، 208، 308، 508، 2008، 3008، 5008 هستند. علاوه‌بر این‌ها، 4 نوع ون هم توسط پژو تولید می‌شود که به ترتیب اندازه، ریفتر، کامبی، تراولر و باکسر نام دارند. پژو در سال 2018، موفق به فروش یک میلیون و 740 هزار دستگاه از انواع محصولات خود شده که نسبت به سال 2017 با کاهش 18 درصدی رو‌به‌رو است. مشابه گذشته، همچنان مدل 208 پرفروش‌ترین محصول پژو در بازار جهانی محسوب می‌شود و به تعداد 295 هزار دستگاه در سال 2018، فروخته شده است. Peugeot 108</h4>">
Peugeot 208</h4>">
Peugeot 308</h4>">
Peugeot 508</h4>">
Peugeot 2008</h4>">
Peugeot 3008 </h4>">
Peugeot 5008 </h4>">
Peugeot boxer</h4>">


http://www.PoliticalMarketing.ir/fa/News/69731/داستان-برند-پژو؛-خودروساز-اصیل-فرانسه-و-مهم‌ترین-شریک-ایران-خودرو
بستن   چاپ