بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - سال هاست که پیرامون تأثیرات منفی مواد پلاستیکی بر سلامت انسان ها و محیط زیست بحث می شود. گفته می شود از بین رفتن بسیاری ازپلاستیک ها در طبیعت، مانند بسته بندی های مواد غذایی که همه ی ما روزانه و به مقدار زیاد از آنها استفاده می کنیم، صدها سال طول خواهد کشید. اما چه جایگزینی برای بسته بندی های پلاستیکی وجود دارد؟
15 سال پیش، آقای هوبرت لویک (Hubert Loick) در انبار مزرعه ی خود در غرب آلمان، جایگزینی برای این مواد پلاستیکی یافت. دانه هایی که او تولید می کند، بسیار شبیه به دانه های تشکیل دهنده ی یونولیت (پلی استایرن انبساطی یا پلاستوفوم) هستند، همان خواص را دارند و مثل آنها باد می شوند، با یک تفاوت: می توان آنها را با خیال آسوده در طبیعت رها کرد، چرا که آنها از آرد ذرت ساخته شده اند و به سرعت جذب محیط می شوند.
مواد مورد نیاز بسیار ساده هستند: چند دانه بادام زمینی بوداده، دو هکتار زمین زیر کشت ذرت، کمی زباله های پلاستیکی و آب. نسبت صحیح این مواد در مخلوط نهایی و چگونگی دمیدن باد در آن، چیزی است که آقای لویک به کمک یک دوست دیگر خود در انبار مزرعه و با آزمایش های مکرر به آن دست یافته اند. پس از یافتن روش تولید، ماشین مناسب را به یک تولیدکننده ی انگلیسی سفارش دادند تا بتوانند محصول خود را به تولید انبوه برسانند.
در حقیقت عاملی که آقای لویک را وادار به نوآوری کرد، مشکلات اقتصادی بود. او نیز مانند دیگر کشاورزان، بر اثر کاهش قیمت شیر و گوشت و دیگر محصولات غذایی در اروپا تحت فشار بود و بایستی راهی برای استفاده بهتر از ذرت تولید شده پیدا می کرد. امروزه شرکت او محصولات متنوعی شامل فویل، لیوان، بشقاب، قاشق و چنگال یکبارمصرف تولید می کند که همگی پس از مصرف، در طبیعت جذب می شوند. این شرکت در سال گذشته 10 میلیون یورو فروش داشته است و تاکنون 70 شغل جدید در بخش تولید ایجاد کرده است. شرکت آقای لویک تأمین کننده ی شرکت های نامداری چون کوکاکولا، دایملرکرایسلر، پست آلمان و غیره می باشد. یونولیت های تولید شده در این روش با همان قیمت یونولیت های معمولی به مصرف کنندگان عرضه می شود. محصول جدید او، اسباب بازی هایی هستند که به جای پلاستیک، از همان آرد ذرت در آنها استفاده شده است. جالب است که برخی از این محصولات برای انسان قابل خوردن هستند. تصور کنید که مثلاً در یک سفر تفریحی و پس از صرف غذا ، بتوان بشقاب و قاشق و چنگال را هم خورد تا دیگر زباله ای باقی نماند!
طرفداران محیط زیست از چنین نوآوری هایی استقبال می کنند. وزیر کشاورزی نیز از آن حمایت کرده و آن را راهی برای کاهش مصرف مشتقات نفتی در آینده دانسته است. اما کارشناسان کشاورزی هشدار می دهند که کشت بی رویه ذرت در درازمدت به منظور تولید اینگونه مواد، موجب فرسوده شدن خاک می شود. برای تولید پایدار به معنای واقعی، باید برنامه ای برای کشت محصولات مختلف در دوره های معین در یک زمین داشت. البته گردش محصول برای کشاورزان امر جدیدی نیست، فقط باید مراقب بود که جذابیت اقتصادی تولید یک محصول در یک دوره ی زمانی، موجب از دست رفتن منابع منابع طبیعی دیگر از جمله خاک در بلندمدت نشود.
از دیگر اقدامات شرکت، خرید فضله های حیوانی از کشاورزان دیگر و تبدیل آن به انرژی گرمایی و برق می باشد. البته سال هاست که این روش تحت عنوان anaerobic digestion و به عنوان جایگزینی برای سوخت فسیلی نیروگاه ها و در مقیاس کوچک مرسوم شده است. به این ترتیب، برق مورد نیاز سالن های تولید شرکت نیز تأمین می شود. پس مانده های تولید برق نیز به عنوان کود زمین های کشاورزی استفاده می شود تا به قول آقای لویک: هیچ چیز را نباید دور ریخت. چیزی که بقیه دور می ریزند را ما مجدداً استفاده می کنیم.
این مطلب توسط آقای احمد میرخانی و با استفاده از منابع مذکور در انتهای مطلب تألیف شده است.