سیاست و بازاریابی - در حالی که به ماه های پایانی دولت دوازدهم نزدیک می شویم، در کمال تعجب گمانه زنی های بسیاری در خصوص تغییرات در سطح کلان مدیریت بنگاه های صنعتی به گوش می‌رسد. این درحالیست که طی چندسال اخیر بارها شاهد تعویض و تغییر مدیران بوده‌ایم ولی در عمل این تغییرات به جز هدر رفت وقت و سرمایه حاصلی را در پی نداشته‌است.

هر چند همه این گمانه زنی‌ها در حوزه خودرو نیست، اما بدون شک با نزدیک‌تر شدن انتخابات ریاست جمهوری، صنعت خودرو به عنوان یکی از استراتژیک‌ترین صنایع کشور بیشتر مورد توجه قرار دارد.

در ماه‌های گذشته نام های مختلفی برای نشستن روی صندلی‌های جاده مخصوص شنیده شده است. گاهی نام افراد نزدیک به قطعه سازان به گوش می‌رسد و گاهی نام اشخاصی نزدیک به وزارت صمت. حتی در این میان نام‌ها مدیران قدیمی این صنعت نیز در محافل خبری مطرح شده‌است.
اگر کارنامه دو خودروساز بزرگ کشور در سال 99 را بررسی کنید، فارغ از ورود به بحث های آماری، باید گفت دو خودروساز تلاش کرده اند تا حد امکان چراغ تولید را پُرنور نگه دارند. در حالی که کشور سخت ترین دوران را از نظر اقتصادی پشت سر می‌گذارد و تامین مواد اولیه به یکی از چالش‌های اصلی تولید کنندگان بدل شده‌است، معرفی خودروهای جدید با برند داخلی همچون تارا، شاهین، اطلس، دناپلاس توربو اتوماتیک و گیربکس 6 سرعته نیمه اتوماتیک نشان از برنده بودن ترکیب تیم جاده مخصوص دارد.

شاید یکی دیگر از اشکالات بزرگ در سیاست‌های کلان صنعت خودرو، تغییر در ترکیب تیم‌های برنده و عمر کوتاه مدیریت باشد. موضوعی که عملا باعث ایجاد تلاطم در استراتژی های خودروسازان شده و به مدیران اجازه نمی‌دهد برنامه های بلند مدت خود را اجرا کنند. در نتیجه نمودار کیفیت مدیریت در صنعت خودرو با شاخص امنیت شغلی مدیران رابطه مستقیم دارد.
بی‌شک یکی از مهمترین مسیرهای اصلاحی در این صنعت می تواند جانمایی درست افراد، سازمان‌ها، ارگان ها و تولید کنندگان باشد. تجربیات تلخ حضور شورای رقابت در قیمت گذاری خودرو، تلاش بعضی از قطعه سازان برای افزایش تاثیرگذاری در مدیریت کلان خودروسازان، حتی مطرح شدن نام‌های مختلف نزدیک به وزارت صمت و مواردی از این دست بخش مهمی از دست انداز های راه صنعت خودرو در مسیر بهره وری هستند.
اگر پای سخن مدیران عامل سال های نه چندان دور دو خودروساز بزرگ کشور نیز بنشینید، درد دل های بسیاری از اعمال فشارهای مختلف از سیاسیون تا صنعت گران دارند. موضوعی که علاوه بر ایجاد استرتس های فکری و جلوگیری از تمرکز درست در سطوح مدیریت، ممکن است کیفیت تصمیم گیری ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

امروز بیش از هر زمان دیگری صنعت خودرو کشور نیاز به آرامش دارد. آرامشی که در سایه آن همه اهالی این صنعت بدون این که قصد پارک کردن خودروی خود در پارکینگ همسایه را داشته باشند، همه تلاش خود را صرف حوزه تخصصی خود کنند. البته نباید فراموش کرد به دلیل وجود بعضی از تعاریف ساختاری نادرست در صنایع و اقتصاد کشور، رفت و آمد افراد و تغییر صندلی های مدیریت نمی‌تواند یک معجزه لحظه ای به وجود بیاورد. اما مهم است که پتانسیل های موجود حداکثر بهره‌وری حاصل شود.
شاید بهترین نسخه برای تن بیمار، اما رو به بهبود صنعت خودرو امروز آرامش باشد. آرامشی که از وزارت صمت انتظار می رود به عنوان متولی این صنعت آن را حفظ کند.

هر چند به نظر ساکنین ساختمان خیابان سمیه آنقدرها هم به این امر اعتقاد ندارند. از طرفی سهم خواهی ها از هیئت مدیره خودروسازان و در نهایت تغییرات مدیرعامل توسط فشارهای تامین کنندگان تجربه ای است که هیچ گاه برای صنعت خودرو کارنامه درخشانی بر جای نگذاشته است.
به این ترتیب آنچه که امروز باید مطالبه دلسوزان صنعت خودرو از وزارت صمت باشد، آرامش و جلوگیری از رفت و آمد های بی حاصل روی صندلی های جاده مخصوص است. شاید وقت آن رسیده وزارت صمت در نقش یک مربی با تجربه، ترکیب تیم برنده را حفظ کند.