سیاست و بازاریابی - پژوهشگران در حال یافتن راه‌هایی برای رفع مشکل جذب حشرات به نور مصنوعی شب هستند که جمعیت زیادی از حشرات را نابود می‌کند.

هر تابستان، روی پل‌های سرتاسر جهان، قتل‌عام «یک‌روزه‌‌ها» رخ می‌دهد. در ابتدا، هوای گرم موجب تغییر شکل لارو آبزی این حشرات می‌شود. طی چند ساعت، حشرات بالغ بالدار این نوع حشره که عمر کوتاهی دارد از نهرها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها بیرون می‌آیند تا جفت‌گیری کرده و تخم‌گذاری کنند؛ اما پل‌هایی که با نور مصنوعی روشن می‌شوند، می‌توانند حشرات بالغ تازه را از آب‌ دور کنند و آن‌ها را قبل از اینکه بتوانند تولیدمثل کنند، از بین ببرند. برخی نیز با درخشش سنگ‌فرش فریب می‌خورند و تخم‌های خود را به‌جای آب روی پل می‌ریزند. آدام اگری ، متخصص فیزیک زیستی در مرکز تحقیقات بوم‌شناسی در بوداپست مجارستان که در تلاش است این حشرات در معرض خطر را نجات دهد، می‌گوید از‌آن‌جایی که یک‌روزه‌ها رشد جلبک‌ها را کنترل می‌کنند و غذای ماهی‌ها هستند، سرنوشت این حشرات ممکن است بر کل اکوسیستم‌ها اثرگذار باشد. به گزارش ساینس ، یک‌روزه‌ها تنها موجوداتی نیستند که جذب چیزی می‌شوند که دانشمندان آن را نور مصنوعی در شب (ALAN) می‌نامند. استفانی واز ، حشره‌شناسی در پردیس اصلی دانشگاه فدرال ریو دوژانیرو می‌گوید مطالعاتی از سراسر جهان در حال یافتن تأثیرات نگران‌کننده‌ی این مسئله روی جفت‌گیری و فراوانی حشرات است. در یک سال گذشته، پژوهشگران اولین مطالعات تجربی و منطقه‌ای را در مورد این مشکل منتشر کرده‌اند و در شماره ماه مارس مجله‌ی Insect Conservation and Diversity به‌طور خاص به این موضوع پرداخته شد.

آیا آخرالزمان حشرات فرارسیده است؟ نابودی سریع حشرات موجب وحشت دانشمندان شده است آلودگی موجود در شهرها به حشرات و اکوسیستم‌ها آسیب می‌رساند
در هلند، ائتلافی از دانشگاه‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی، صنعت و دولت در حال بررسی اثرات نور روی اکوسیستم‌های محلی در قالب پروژه Light on Nature هستند. در این پروژه، آزمایش‌های طولانی‌مدتی در قطعاتی از زمین در مناطق تاریک راه‌اندازی شد. پژوهشگران برخی از قطعات را با نورهایی با رنگ‌های متفاوت روشن کردند و جوامع خفاش و حشرات را تحت نظر قرار دادند. روی ون گرونسون و همکارانش در ژوئن 2020 در مجله‌ی Current Biology گزارش کردند که بین سال‌های 2012 تا 2016، تعداد بیدها در نقاط تاریک ثابت مانده بود اما در مناطق نورانی 14 درصد کاهش پیدا کرده بود. داگلاس بویز ، حشره‌شناس مرکز بوم‌شناسی و آب‌شناسی بریتانیا می‌گوید: «این مطالعه تنها شواهد تجربی منتشرشده تاکنون را در مورد اثرات بلندمدت ALAN ارائه می‌دهد.» سیمور می‌افزاید: «بیدها با شرایط نور شبانه غیرطبیعی بمباران می‌شوند که سیستم‌ حسی آن‌ها برای آن سازگاری پیدا نکرده است.» تاکنون، بیشتر پژوهش‌ها روی نور مصنوعی در اقلیم‌های معتدل انجام شده است. اما مطالعات مدل‌سازی واز به آلودگی نوری به‌عنوان یک علت احتمالی کاهش در تنوع کرم شب‌تاب در جنگل‌های آتلانتیک برزیل اشاره دارد. جسیکا دایشمان ، متخصص بوم‌شناسی کاربردی در مؤسسه زیست‌شناسی حفاظت اسمیتسونین آنچه را که وقتی چراغ‌های برق در جنگل گرمسیری دورافتاده‌ای در پرو برای اولین‌بار روشن شدند، اتفاق افتاد، مستندسازی کرد. او می‌گوید: «از نزدیک شاهد ابرهای بزرگی از حشرات بودم که وقتی چراغ‌ها برای اولین‌بار نصب شدند، به‌سوی آن‌ها کشیده شدند و فراموش کردن این منظره دشوار است.» بیشتر حشرات خصوصاً مورچه‌های بالدار و مگس‌ها براثر تخلیه انرژی می‌میرند یا شکار می‌شوند. او نگران است که تلفات شبانه موجب کاهش گرده‌افشانی و دیگر خدمات اکوسیستمی شود که این گونه‌ها فراهم می‌کنند؛ بنابراین، او هم مانند بیشتر پژوهشگران ALAN به‌دنبال یافتن راه‌حل است. تیم او بخش‌هایی از جنگل را با چراغ‌هایی به رنگ‌های متفاوت روشن کردند و کشف کردند که چراغ‌های کهربایی نسبت به نور سفید، 60 درصد حشره کمتری به خود جلب می‌کردند. اما همان‌طور که آوالون اوونز ، دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه تافتس در ماه ژانویه در نشست مجازی انجمن زیست‌شناسی تطبیقی و تلفیقی شرح داد، آنچه برای برخی حشرات پرنده خوب است، ممکن است برای دیگران بد باشد. اوونز واکنش کرم‌های شب‌تاب و سایر حشرات پرنده را در برابر نور قرمز، آبی و کهربایی در منطقه‌ی روستایی کلتویل در پنسیلوانیا مطالعه کرد. در این منطقه آلودگی نوری بسیار کم و کرم‌های شب‌تاب چنان زیاد است که جشنواره سالانه کرم شب‌تاب در آن برگزار می‌شود. وی با مشاهده کرم‌های شب‌تاب در طبیعت، می‌گوید: «متوجه شدم که ازنظر تداخل با رفتاری‌های مرتبط با جفت‌گیری، نور قرمز بهترین نور و نور کهربایی بدترین نور است.» او در آزمایش‌هایی که در آزمایشگاه انجام داد، دریافت که در نور کهربایی، ماده‌ها کاملا تیره می‌شوند و نرها نمی‌توانند آن‌ها را پیدا کنند. اگری و همکارانش نیز اثر نور را با استفاده از فانوس‌های آویزان به رنگ‌های مختلف را روی پلی آزمایش کردند و از تجمع یک‌روزه‌ها عکس گرفتند و آن‌ها را شمارش کردند. چراغ‌های آبی، حتی با اینکه روشن‌تر از چراغ‌های زردرنگ جاده بود، حشرات بیشتری را در نزدیکی آب نگه می‌داشت. اکنون دو بهار است که فانوس‌های آبی نصب‌شده روی پل تاهیتوتفالو در شمال مجارستان به مدت سه ساعت پس از غروب خورشید می‌درخشند، درحالی‌که چراغ‌های سفید روی جاده کم‌نور هستند. اگری می‌گوید به نظر می‌رسد این روش مؤثر باشد. یک‌روزه‌ها رودخانه را ترک نمی‌کنند. در مکان‌های دیگر ازجمله در مرکز بازدیدکنندگان پارک ملی گراند تیتون آمریکا چراغ‌های قرمزتر و کم‌نورتر آزمایش می‌شوند؛ اما اگری می‌گوید تلاش او و دیگران هنوز خیلی کم است. دایشمان معتقد است که به اقدامات بلند‌پروازانه‌تری نیاز است و می‌گوید به خاطر حشرات و اکوسیستم ضروری است که اطمینان حاصل کنیم مناطق قابل‌توجهی از سیاره‌ی ما همیشه تاریک می‌ماند.