سیاست و بازاریابی -

خودروسازی سانگ یانگ برای ایرانی‌ها یادآور خودروی موسو است که بیش از 10 سال قبل به جاده‌های کشور وارد شد. همکاری نزدیک این شرکت با مرسدس بنز و استفاده از موتور و جعبه‌دنده‌های این برند آلمانی در موسو خاطره خوبی برای خریداران بود، هرچند که طراحی بدنه‌ی آن حرف و حدیث‌های زیادی به‌دنبال داشت و چندان جذاب محسوب نشد.

در بازار جهانی، سانگ یانگ تیوولی با دو پیشرانه 1.6 لیتری عرضه می‌شود که یکی بنزینی و دیگری دیزل است. نوع بنزینی با کد XGi160 مسلما بیشترین فروش را داشته و در کشورمان نیز موجود است که 124 اسب‌بخار قدرت و 157 نیوتن‌متر گشتاور دارد. استاندارد NVH برای این پیشرانه بسیار عالی ارزیابی شده است و دلیل آن تنظیم دقیق زنجیر تایم (تسمه تایم زنجیری) به نظر می‌رسد. لازم به توضیح است که NVH مخفف Noise, vibration, and harshness به‌معنی صدای اضافی، لرزش و اصطلاحا غرش موتور به هنگام فشار بر پدال گاز یا کار در ایست کامل است که پایین بودن عدد آن نشان از آرامش پیشرانه دارد.

پیش از هر چیز باید توجه داشت که تیوولی در کلاس کراس‌اورهای کوچک قرار دارد و از این نظر خودرویی با جثه‌ی مناسب و فضای کافی، مناسب یک خانواده‌ی چهارنفره به‌حساب می‌آید. ابعاد این خودرو شامل طول 4.2 متر با عرض 1.8 متر و ارتفاع 1.6 متر است که فاصله‌ی محورهای 2.6 متر را به همراه دارد؛ درحالی‌که وزن خالص آن تقریبا 1300 کیلوگرم است. در نمای رو‌به‌رو، تیوولی یک جلوپنجره‌ی باریک دارد که همراه‌با فضای مشبک بالای سپر، هدایت‌کننده‌ی هوا به سمت پیشرانه و رادیاتور خواهد بود. برای دوری از سادگی در این بخش، چراغ‌های مه‌شکن در فضایی سه‌بعدی و فرورفته، داخل بدنه، حس خوب و مدرنی القا می‌کنند که با حالت تهاجمی چراغ‌های اصلی هماهنگ است. نوار LED که نقش تأمین‌کننده نور روز را در تیوولی به عهده دارد، مثل ابروی بالای چشم عمل می‌کند و زیبایی چراغ‌های جلو را افزایش می‌دهد. در نمای رو‌به‌رو به نظر می‌رسد طراحان این خودرو تمام تلاش خود را در تهاجمی و انتقامجو نشان دادن چهره‌ی تیوولی به کار بسته‌اند، چراکه خطوط متعددی هم روی درپوش موتور دیده می‌شود.

طبق معمول همگی خودروهای کراس‌اوری که می‎شناسیم، صندلی‌های عقب قابلیت جمع شدن دارند تا فضای قسمت بار را در صورت نیاز افزایش دهند، اما حتی در این حالت هم صندوق عقب تیوولی به اندازه یک خودروی شاسی‌بلند، جادار نیست و بدون تخت کردن صندلی‌های ردیف دوم، 423 لیتر حجم دارد که برای سه چمدان بزرگ کافی نخواهد بود. آپشن‌ها و امکانات رفاهی
سانگ یانگ تلاش کرده است یک خودروی پرفروش در سطح جهانی با رویکرد جذب جوانان بسازد، پس طبیعتا باید آپشن‌های مورد نیاز این قشر از جامعه را در اولویت قرار دهد. بدین منظور سامانه سرگرمی‌ها به‌سادگی با انواع گوشی‌های هوشمند ارتباط می‌گیرد و علاوه بر USB و بلوتوث، با کابل HDMI هم امکان انتقال صوت و تصویر را فراهم می‌کند که به لطف این سیستم، نمایشگر 7 اینچی و 6 اسپیکر آن، برای انواع مختلفی از فایل‌های مولتی مدیا قابل استفاده خواهند بود. کنترل تهویه مطبوع این خودرو، خودکار و با عملکرد دوگانه است که 7 نوع تنظیم مختلف درجه حرارت را شامل می‌شود. تیوولی مجهز به استارت با کلید ضد سرقت است و شش حسگر پارک دارد که دوتا در جلو و چهارتا در عقب هستند. علاوه بر این، حسگر میزان فشار باد تایرها نیز در همه‌ی نسخه‌های تیوولی وجود دارد.

تیوولی دارای 6 ایربگ در 10 نقطه است که 4 عدد برای ردیف جلو و 2 کیسه هوای پرده‎ای برای ردیف عقب هستند تا حفاظت مناسبی برای تمام سرنشینان فراهم شود. علاوه بر این در قسمت‌های حساس خودرو، مثل ستون وسط، سپر جلو و بخش اصلی سقف نیز با فولاد صلب تقویت شده است. کمربندهای ایمنی از نوع پیش‌کشنده هستند که در مواقع خطر سخت می‌شوند و حرکت بی‌اختیار سرنشینان را به حداقل می‌رسانند. ترمز ABS از نوع 4 کاناله و همراه‌با کنترل مستقل فشار ترمز بر هریک از چرخ‌ها (EBD) است. سامانه کنترل پایداری خودرو (ESP) در تیوولی دارای سیستم‌های ضدلغزش در شتاب‌گیری (ASR)، فعال‌کننده چراغ‌ خطرها در ترمزهای ناگهانی (ESS)، جلوگیری کننده از واژگونی (ARP) و ضد هرزگردی چرخ‌ها (TCS) است. درهای خودرو نیز با رسیدن به سرعت 40 کیلومتر بر ساعت قفل می‌شوند.

تجربه رانندگی
تیوولی در ظاهر یک خودروی اسپرت و جوان‌پسند است، اما در بحث قوای محرکه قرار نیست پرشتاب و سرعتی عمل کند. پیشرانه 1.6 لیتری هرچند روی خودرویی سبک و 1300 کیلوگرمی نصب شده است؛ اما برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت، زمان نسبتا زیاد 13 تا 14 ثانیه لازم دارد که چندان جالب توجه نیست. از سویی دیگر باید توجه داشت که این خودرو دارای استاندارد آلایندگی یورو6 است که شاید برای ما در ایران - که در شهرهایی آلوده با خودروهای غیر استاندارد زندگی می‌کنیم - اهمیت زیادی نداشته باشد، اما نشان‌دهنده‌ی مصرف سوخت بسیار خوب 6 تا 8 لیتر در 100 کیلومتر است که برای یک خودروی کراس‌اور بسیار خوب ارزیابی می‌شود. متریال به‌کاررفته در کابین و صندلی‌ها، باتوجه به قیمتی که برای این خودرو پرداخت می‌شود، کاملا راضی کننده است؛ اما چرم درجه‌یک نیست و پلاستیک زیادی هم در آن به کار رفته است. از سویی دیگر سطح آپشن‎های نمونه وطنی تقریبا کامل است و با داشتن دوربین عقب و رینگ‌های 18 اینچ، نسبت به نمونه فول خارجی صرفا چند مورد کم‌اهمیت‌تر، مثل گرم‌کن فرمان و صندلی کم دارد. در بحث هزینه‌ی نگه‌داری باید توجه داشت که درکنار جعبه‌دنده‌ی خودکار ساخت AISIN ژاپن که انصافا نرم و سریع عمل می‌کند، پیشرانه این خودرو ساخت شرکت مادر سانگ‌یانگ، یعنی ماهیندار هندوستان است و هرچند با استانداردهای جهانی هم‌خوانی دارد و کم استهلاک به نظر می‎‌رسد، قابل مقایسه با رقیبان ژاپنی و کره‌ای نخواهد بود. در این زمینه، گارانتی بلندمدت تیوولی تا حدودی خیال خریدار را آسوده می‌کند.

هرچند تیوولی صفر کیلومتر در بازار تهران هم‌اکنون 115 تا 118 میلیون تومان قیمت دارد و نمایندگی رسمی سانگ‌یانگ در ایران هم برای تحویل روز این خودرو نزدیک به 104 میلیون تومان دریافت می‌کند، شرایط ثبت‌نام آن برای تحویل بعد از 120 روز کاری، 94 میلیون تومان است. از سویی دیگر این خودرو با اقساط 12، 24 و 36 ماهه‌ی 1.5 تا 3 میلیون تومان نیز پیش‌فروش می‌شود. هزینه‌های شماره‌گذاری و بیمه ثالث این خودرو توسط نمایندگی پرداخت می‌شود و شامل 5 سال یا 150 هزار کیلومتر گارانتی نیز خواهد بود. تیوولی در کشورمان دو تیپ الیت (Elite) و اسپرت دارد که درحال حاضر فقط نسخه الیت ثبت نام می‌شود. مدل اسپرت به گفته نمایندگی فروش، فاقد سانروف و رنگ سقف آن با بدنه متفاوت است.

به‌روزرسانی اردیبهشت 1400 بازار کراس‌اورهای کوچک، در اختیار محصولات چینی است. هم‌اکنون ام‌وی‌ام X33در مدل‌ صفر کیلومتر دنده خودکار 550 میلیون تومان قیمت دارد که البته قابل مقایسه با سطح ایمنی و امکانات فنی تیوولی نیست؛ اما چری تیگو 7 و جک S5 فول در مقابل تیوولی، حریفانی دست و پا بسته نیستند. این درحالی‌ است که چری و جک، در نمونه‌های صفر کیلومتر 800 تا 900 میلیون توملن قیمت دارند که خریدار تیوولی را به فکر فرو خواهد برد تا برندی کره‌ای و با سابقه را انتخاب کند یا تازه به دوران رسیده‌‎ای از چین. تیوولی در مقایسه با جک S5، پیشرانه‌ای ضعیف‌تر و کیفیت کابین پایین‌تری دارد، اما در عوض کم‌مصرف‌تر است و احتمالا در طولانی مدت هم استهلاک کم‌تری خواهد داشت.