بزرگنمايي:

سیاست و بازاریابی - علی نوذرپور شهردار منطقه 22 تهران بر ضرورت احیای پارک جنگلی چیتگر و تامین آب مورد نیاز این بوستان جنگلی تاکید کرد.

شهردار منطقه 22 تهران در گفتگوی تفصیلی با پایگاه خبری تحلیلی شهر درباره دلایل خشک شدن بخش قابل توجهی از پارک جنگلی چیتگر، راهکار‌های احیای این بوستان، ساختمان‌های بلند مرتبه و تاثیر آن‌ها در آلودگی هوای تهران و... سخن گفته است که بخش سوم و پایانی این گفتگو را می‌خوانید.
• در مورد خشک شدن و از بین رفتن درختان پارک جنگلی چیتگر که به یک معضل و چالش بزرگ بدل شده، تا کنون چه اقداماتی انجام شده است؟
بوستان جنگلی چیتگر جزو اراضی تحت مالکیت دولت است و بعد از انقلاب مدیریت و بهره برداری این بوستان به موجب تفاهم نامه‌ای از طریق سازمان اقتصادی «کوثر» وابسته به بنیاد شهید به شهرداری منطقه پنج و بعد از تشکیل منطقه 22 به این منطقه واگذار می‌شود. اتفاقی که در مورد بوستان جنگلی چیتگر افتاده این است که بخشی از این بوستان به واسطه احداث بزرگراه‌ها و آزادراه ها، بخشی در معرض برخی از ساخت و ساز‌ها و بخشی هم به واسطه خشکسالی و یا بیماری از بین رفته است. در ابتدای دوره مدیریت شهری جدید اولین اقدام این بود که مساحت این بوستان و مقدار درختان از بین رفته آن مشخص شود و اعلام شد که از مساحت 860 تا 900 هکتاری آن حدود 90 هکتار از بین رفته است و طرح احیای چیتگر را مطرح و قریب به 80 هزار اصله درخت نیز کاشته شد.
• مشکل از چه زمانی آغاز شد؟
مشکل اصلی از آنجا آغاز شد که در ابتدای سال 96، سازمان آب منطقه‌ای به واسطه بدهی‌ای که شهرداری به این سازمان داشت، آب این بوستان را قطع کرد و مکاتبات متعددی بین شهرداری و سازمان آب منطقه‌ای وجود دارد که به دادستانی نیز کشیده شد. از آن جا که زمانی که من به عنوان شهردار منطقه منصوب شدم، در فصل پاییز قرار داشتیم و مسئله آب چندان مورد توجه نبود، ما به شکل دهی ساختار و شناخت از منطقه پرداختیم؛ لذا سال اول از قبل این تنش به وجود آمده بود و در تابستان سال 96 این بوستان آب نداشت و بخش‌هایی از آن از طریق چاه‌ها و پساب‌ها آبیاری می‌شد. سال 97 علی رغم مکاتبات و پیگیری‌هایی که با سازمان آب داشتیم نپذیرفتند که آب را باز کنند و درخواست کردند که باید کل طلب خود از شهرداری را دریافت کنند، اما چنین اعتباری در اختیار شهرداری منطقه نبود و نمی‌توانست پاسخگوی طلب سازمان آب باشد؛ بنابراین به این سمت رفتیم که بتوانیم از پسابی که در منطقه وجود دارد استفاده کنیم. راه حلی که مطرح کردیم این بود که با تصفیه خانه‌ای که در شهرک شهید باقری وجود داشت و با ظرفیت پایین کار می‌کرد وارد مذاکره شدیم که فاضلاب در اختیارش قرار دهیم تا از آب آن استفاده کنیم؛ بنابراین با مجتمع‌ها و بلندمرتبه‌های پیرامون وارد مذاکره شدیم و با اخطار و تهدید و تذکر برای رعایت مسائل زیست محیطی آن‌ها را متقاعد کردیم که قرارداد ببندند و فاضلاب این مجتمع را به تصفیه خانه دهند و از این تصفیه خانه برای آبیاری بوستان چیتگر استفاده کردیم، ولی همچنان با تنش کم آبی برای بوستان مواجه بودیم و این مقدار آب کفاف حجم وسیع بوستان را نمی‌داد.
• برنامه بلندمدت شما برای آبیاری این جنگل و برون رفت از مشکلات پیش آمده چیست؟
با اعتراضات و ورود شورای شهر به موضوع مجددا مذاکراتی بین شهرداری و وزارت نیرو صورت گرفت و نهایتا متقاعد شدند که آب را باز کنند. هر چند معتقدیم که این آب می‌تواند با تصفیه به عنوان آب شرب استفاده شود و با توجه به کمبود آب در کشور صلاح نیست که این آب به مصرف فضای سبز برسد و باید تکیه ما روی پساب باشد، ولی در حال حاضر این آب برقرار است و بخشی از طلب سازمان آب نیز در قالب تهاتر پرداخت شده است. برای برنامه دراز مدت با سازمان آب و فاضلاب به تفاهم رسیدیم و تا یک ماه آینده قراردادی منعقد خواهد شد که در آن زمینی محصور به مساحت 6 هکتار در خرگوش دره که بخشی از آن باید از مالکان خریداری شود به احداث تصفیه خانه اختصاص پیدا خواهد کرد که با این تصفیه خانه می‌توانیم نیاز‌های فاضلابی حدود 250 هزار نفر را پاسخگو باشیم و این آب را برای برنامه 25 ساله استفاده خواهیم کرد. در حال بررسی و مطالعه نقاط دیگری هستیم که اگر قابل ابتیاع از سوی شهرداری باشد برای احداث تصفیه خانه در نظر بگیریم تا فاضلاب منطقه 22از منطقه خارج نشود. طبیعت منطقه اقتضا می‌کند که آب از منطقه خارج نشود تا از فرو نشست زمین جلوگیری کند. علاوه بر این باید نیاز‌های آبی فراوانی که مجموعه جنگلی چیتگر و سایر مجموعه‌های جنگلی منطقه دارند تامین شود. همان طور که می‌دانید طبق طرح تفصیلی منطقه، باید 50 درصد از فضای منطقه به فضای سبز اختصاص داده شود که البته این عدد در حال حاضر بیش از 40 درصد است. برای این امر در بودجه سال 99 پیشنهاد دادیم و از این بودجه می‌توانیم برای احیای مسیر‌های تخریب شده‌ای مانند ایستگاه دوچرخه استفاده کنیم و هم موضوع لوله کشی آبیاری قطره‌ای را به اتمام برسانیم که قریب به 40 درصد از این لوله کشی انجام شده است و در حال مذاکره با پیمان کار هستیم تا قرارداد مابقی کار بسته شود و در سال آینده لوله کشی به اتمام برسد.
• یکی از سوالاتی که همیشه در مورد منطقه مطرح است، برج‌هایی است که در مسیر باد ساخته شده اند. هر وقت که هوای تهران دچار آلودگی می‌شود منطقه 22 را متهم می‌کنند که در مسیر باد برج سازی کرده. به نظر شما این نظرات تا چه حد کارشناسی و علمی است؟
گمانه زنی یا فرضیه سازی قاعدتا پاسخ این سوال را نخواهد داد. در مطالعات تکمیلی طرح تفصیلی منطقه 22 و در پروژه مطالعاتی تعریف شده، این مسئله مورد بررسی و واکاوی قرار گرفت و این مطالعه صرفا نظری نبود بلکه میدانی بود، یعنی مجموعه بادسنج‌هایی در ورودی، برج‌ها و در انتهای منطقه قرار گرفت که در زمان‌ها و موقعیت‌های مختلف ارزیابی شدند و نشان داد که سرعت باد از ورودی منطقه تا انتهای منطقه حدودا 25درصد کاهش پیدا می‌کند و به همین میزان در راندن آلودگی از منطقه به خارج از آن تاثیر گذار است.
• موضوعی که همواره در مدیریت شهری مطرح بوده و هست، بحث «مدیریت واحد شهری» است، که محقق نشده است. مجموعه بام لند در منطقه 22 مشکلاتی ایجاد کرده و ظاهراً مدیریت آن نیز با شهرداری نیست. لطفا درباره حواشی ایجاد شده و تصرفاتی که صورت گرفته توضیح دهید.
بام لند یک مجموعه و فضای عمومی قابل استفاده برای شهروندان است که با استقبال مواجه شده، اما، چون این پروژه مشارکتی و طرف دوم ماجرا سازمان بازنشستگی است، بنابراین مدیریت منطقه خیلی درگیر این پروژه نبوده است. بر اساس برداشتی که از این پروژه داشتیم متوجه شدیم که بیش از عرصه و اعیانی که در قرارداد بوده تصرف صورت گرفته و احداث انجام شده، یعنی هم مساحت بیشتری در تصرف این مجموعه قرار گرفته و هم میزان قابل‌توجهی بیش از مقداری که در قرارداد بوده به کاربری تجاری اختصاص پیدا کرده است؛ لذا ما طبق قانون پرونده را جهت بررسی به کمیسیون ماده صد شهرداری ارسال کردیم که در مسیر رسیدگی قرار دارد. چون این مجموعه مشارکتی است و شهرداری از طریق سازمان بازنشستگی در آن شریک است قاعدتا بخش خصوصی و سازمان بازنشستگی باید پاسخگو باشند.
• به پروژه‌های مهم منطقه اشاره کردید؛ با توجه به جایگاه ویژه منطقه در حوزه گردشگری، در این زمینه چه پروژه‌هایی در دست افتتاح دارید؟
در بحث تفریحی گردشگری دو پروژه داشتیم؛ یک مورد مجموعه رستوران و کافی شاپ و پذیرایی در بوستان «آبشار» بود که به صورت مشارکتی انجام شد. در واقع زمین از طرف شهرداری تامین شد و مشارکت کننده یعنی بخش خصوصی آن را احداث کرد.
پروژه دیگر که باز هم به صورت مشارکتی انجام شد، جان پناهی در بالای کوه در لتمال کن به نام جان پناه «امید» بود که یادبود آتش نشان شهید «امید عباسی» است که در ارتفاع 2 هزار و 300 متری برای کوهنوردان درست کردیم. در نظر داریم که ساخت این جان پناه‌ها را در قله‌های دیگر ادامه دهیم و آن را به توچال و درکه و دیگر قله‌ها وصل کنیم تا یک سلسله مسیر برای کوهنوردان ایجاد شود. دور آن را هم می‌خواهیم باغی ایجاد کنیم به نام باغ «آرزوها» که در آن مردم را دعوت کنیم تا گونه‌های گیاهی تهیه شده را بکارند و مراقبت از درخت به وسیله آن فرد انجام می‌شود. مدیریت این باغ نیز به یک سازمان مردم نهاد واگذار شده است.
یک مجموعه تفریحی- ورزشی هم در یکی از محلات احداث شده به نام مجموعه بانو لیدا فریمان که به مناسبت پاسداشت این ورزشکار که اولین بانوی پرچمدار المپیک بوده که بخشی از کمبود سرانه ورزشی ما را پاسخ می‌دهد.
یک موضوع دیگر هم که باید به آن اشاره کنم اینکه با همکاری تعاونی زندانیان سایت چیپر ایجاد کردیم که در آن سرشاخه‌ها و زائدات چوبی به چیپس تبدیل می‌شوند و بعد از رنگ آمیزی در فضای سبز به جای چمن از آن استفاده می‌شود. این چیپس ضمن اینکه برای گیاه مفید و پرخاصیت است ماندگاری آب را بیشتر می‌کند، اکسیداسیون شده است، به واسطه نقش و نگاری که دارد زیبایی می‌بخشد و نیاز به آب نیز ندارد. معاونت خدمات شهری شهرداری به ما پیشنهاد داد که سرشاخه‌های دو منطقه دیگر نیز برای تبدیل به چیپس به اینجا منتقل شوند. پول حاصل از آن نیز به زندانیانی که آن جا کار می‌کنند می‌رسد.
• و سخن پایانی؟
تلاش ما این بوده که به سمت تغییر نگاهی که مدنظر مدیریت شهری جدید است حرکت کنیم، نیروگاه خورشیدی در باغ راز هستی راه اندازی شد. پاتوق محله‌ای در یکی از محلات ایجاد شده و بازسازی یکی از سرای محلات را انجام دادیم. پایانه تاکسیرانی در میدان المپیک ایجاد شد. اصلاح هندسی شبکه معابر و تراش و روکش آسفالت را داشتیم که عمده پروژه‌ها (39 مورد) در این بخش است؛ روکش مکانیزه آسفالت بزرگراه آزادگان و احداث معبر زحمتکش به طول 800 متر در یکی از نواحی منطقه، معبر زنبق، بلوار نسیم 16 و معبر رینگ دهکده المپیک، احداث پیاده رو در دو خیابان، اصلاح هندسی در چند پروژه، احداث انهار در 3 محور، احداث دیوار سنگی از اقدامات انجام شده است. همچنین بهسازی و احداث مسیر دوچرخه انجام شده که یکی از بحث‌های جدی منطقه است و در آینده یک رینگ کامل دوچرخه سواری در منطقه خواهیم داشت که همه رینگ‌های محله‌ها به هم متصل خواهند شد و بزرگترین رینگ دوچرخه سواری تهران خواهد بود.